σάββατο 03.12.11
Κοίταξα τα πρόσωπα τους, καμένα, αναψοκοκκινισμένα, κουρασμένα, απορημένα, φέρνουν στις πλάτες τους την αγωνιά για το μέλλον τους, τις προσδοκίες ενός διαιρεμένου κινήματος.
αυτοί οι απλοί άνθρωποι του μόχθου να γίνονται ξαφνικά πρωτοπόροι του κινήματος
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΣΑΣ, ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΧΕΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ
Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά
Είμαστε όλοι χαλυβουργοί
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...