Από μικρός είχα την αντίληψη ότι για πάντα θα βρίσκομαι σε μια διαρκή επιλογή , το να περπατάς από τη σωστή πλευρά του δρόμου , το να κρατάς το τιμόνι σου στην ευθεία το να στέκεσαι όρθιος είναι στην ουσία επιλογές σου , τόσο δεδομένες που τείνουν να έχουν χαρακτήρα αυτονόητης συμπεριφοράς .
Στην ουσία αυτό που σε κάνει να συμπεριφέρεσαι λογικά είναι η υιοθέτηση συμπεριφορών και νορμών χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά να επικαλείται το λογικό σου ώστε να αντεπεξέρχεσαι . Φαντάζομαι ότι μια αντίθετη κατάσταση θα αποτελούσε ασύλληπτη ταλαιπωρία για το μυαλό μας .
Αυτή ουσιαστικά είναι μια διαδικασία προγραμματισμού , κάτι αντίστοιχο κάνουμε και με τα σκυλάκια μας , τα βαράμε όταν έχουν μια συμπεριφορά που δεν την επιθυμούμε ώστε κάποια στιγμή αυτή η επιλογή τους να συνδεθεί με κάτι οδυνηρό και να μην το επαναλάβουν .
Αν σε αυτό το σημείο προσπαθούσαμε να ανατρέξουμε σε όλα αυτά που παραδοσιακά μας απαγορεύονται ή μας επιβάλλονται ίσως να βρίσκαμε λύσεις στις ανασφάλειες μας , στην κοινωνίες μας , ακόμα και στα παγκόσμια ζητήματα περιβάλλον , πολέμους , φτώχεια ...
Πριν από 1 χρόνια
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
σχόλιο στο περιθώριο...