fair enough..


έμοιαζε να ναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων ...

μεγάλες σκέψεις - μαλακισμένες λέξεις

ξόρκιζε το σκιάχτρο της δραματικότητας ..

προετοίμαζε τον εαυτό του από πάντα για τέτοιες περιστάσεις ... σαν να ζούσε περιμένοντας την ώρα που θα δοκίμαζε και πάλι τα όρια του ...

-έπρεπε να τρέξει .
-να φύγει .
-μη τρελαίνεσαι σκέφτηκε,

ήταν οι ώρες που μιλούσε στον εαυτό του ... με την διαύγεια του παρατηρητή , ήξερε πως ένοιωθε , έβλεπε την πραγματικότητα και έδινε τις συμβουλές του , μια χαραμάδα λογικής , για να βρίσκει ένα λόγο να μην σέρνεται .

-μια ανατροπή..
-...ίσως
αν και αυτό από μόνο του έδινε μια αίσθηση πως όλα μπορούν να αλλάξουν ...να γίνουν όπως τα χει στο μυαλό του .

δεν ήξερε καν αν ήθελε ...
το μόνο που ήθελε ήταν να ξεχνιόταν για λίγο
μόνο αυτό ...
μια υπόσχεση στον εαυτό του ότι ...
ο,τι να ναι ...

-κάνε απλά αυτό που σου αρέσει..
δεν ήξερε να κάνει ούτε αυτό ...
αν τον βάζαν να φάει θα έσκαγε
αν τον βάζαν να πιει ΘΑ έσκαγε πάλι
όταν έβγαινε ξεχνούσε να γυρι-ΖΕΙ
η αιτία πάντα ξεχνιόταν αλλά κάθε φορά έχανε και ένα κομμάτι από τον εαυτό του ..

-όχι πάλι
-όλα πρέπει να γίνουν ήρεμα ..
ναι αυτό μάλιστα
θα παρακολουθούσε την ζωή του σαν ταινία , ή σαν ντοκιμαντέρ ίσως , ναι μια διατριβή πάνω στην αφεντιά του ...
αυτό ήταν που χρειαζόταν περισσότερο ...
χαχαχαχα
μόνο ο ίδιος θα ανεχόταν ένα τέτοιο θέαμα
χαχαχα
μοναδικός θεατής σε έναν τίτλο φτιαγμένο για κεινον ...
χαχαχα
και ξαφνικά ο αυτισμός του έμοιαζε η μόνη του λύση
υποσχέθηκε να τον ζήσει
να ξανακάνει τα ίδια λάθη
να ζήσει με τη δική του εικόνα για τον κόσμο
να μη χάσει την πίστη του στον πρωταγωνιστή
ξαναχαμογέλασε..
σιγά

0 σχόλια:

σχόλιο στο περιθώριο...