Προχτές έλαβα ένα mail απο έναν φίλο το οποίο μπορεί να λάβατε και κάποιοι απο σας. Είναι απο αυτα τα mail που οι αποστολείς τους θεωρούν ότι λένε κάτι σημαντικό και σε προτρέπουν να το κάνεις forward. Το συγκεκριμένο mail έγραφε για κάτι που έδειξαν οι ειδήσεις στην τηλεόραση, κάποιος φοιτητης του Πανεπιστημίου Αιγαίου βιντεοσκόπησε το βασανιστήριο ενός μικρού σκυλιού καθώς το έλουζε με καυτό λάδι απο το παράθυρο του σπιτιού του!!!! Το γεγονός είναι φυσικά εξοργιστικό και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του γι’αυτόν τον άνθρωπο.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η προτροπή του mail για διαπόμπευση του συγκεκριμένου φοιτητή διαδίδωντας το όνομα του το οποίο και ανέφερε. Να πω σε αυτό το σημείο οτι στο ρεπορτάζ που παίχτηκε στα κανάλια έδειξαν το βίντεο που τράβηξε ο τύπος, αναφέρθηκαν κάποια στοιχεία όπως το πανεπιστήμιο που φοιτεί και η καταγωγή του, και επίσης οτι πιθανόν να του επιβληθούν κάποιες κυρώσεις απο το πανεπιστήμιο του όπως και νομικές κυρώσεις. Από ότι καταλαβαίνετε ο βλάκας αυτός έγινε ρεζίλι πανελληνίως, σίγουρα η τοπική κοινωνία και η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει ποιος είναι και κατα πάσα πιθανότητα ελπίζουμε όλοι οτι θα υποστεί κάποιες κυρώσεις. Στα κανάλια όμως δεν παίχτηκε το όνομα του. Φαίνεται οτι διαπιστώθηκε ένα κενό στην διαπόμπευση αυτου του ανθρώπου και έτσι αποφασίστηκε να δημιουργηθεί και να διαδωθεί αυτό το mail αναφέροντας και το όνομα του.

Κάτι δεν μου άρεσε σε όλο αυτό το πράγμα που με έκανε να μην κάνω forward αυτό το mail. Κατ’αρχήν πως μπορείς να είσαι σίγουρος οτι το όνομα του είναι όντως αυτό. Μου φάνηκε ιδιαίτερα επικίνδυνο να διαδίδεις ένα όνομα με την ¨ρετσινιά¨αυτή με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο ενα mail που έφτασε στην οθόνη σου. Το πόσο εύκολο είναι να αλλαχτεί αυτό το όνομα κάπου στη διαδρομή είναι προφανές. Δεύτερον το γεγονός είχε ήδη παιχτεί και σχολιαστεί απο τις ειδήσεις με ιδιαίτερα επικριτικό τρόπο και με αρκετές λεπτομέρειες (πλην του ονόματος του) πράγμα το οποίο καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για την διαβίωση του στην πόλη που φοιτεί. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, στο ρεπορτάζ κάνει δήλωση κάποια καθηγήτρια η οποία πρότεινε την αποβολή του φοιτητή απο το Πανεπιστήμιο.

Σε γενικές γραμμές ένοιωσα ότι μέσω αυτής της κίνησης δεν αναδεικνυόταν κάποιο ζήτημα το οποίο δεν είχε τύχει ανάλογης προσοχής και δημοσιότητας. Αντ’αυτού ενοχλήθηκα κάπως απο την διάθεση του κόσμου για εκδίκηση και διαπόμπευση του άλλου ακόμα και όταν του αξίζει. Φαντάζομαι ότι αν συμφωνούσα με αυτή την πρακτική κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσα να δεχτώ να στήνουμε τον οποιοδήποτε έχει διαπράξει κάτι αξιόποινο στην πλατεία Ομονοίας και να τον δείχνουμε με το δάχτυλο και να τον περιγελούμε.

Μια από τις πιο κεφάτες παρέες πάνω στη σκηνή είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε χτες βράδυ στο live των bajofondo tango club .
Η αλήθεια είναι πως πήγα στη συγκεκριμένη συναυλία κάπως μουδιασμένος και με σκατά διάθεση , ενώ το 40αρι στην είσοδο με τελείωσε κανονικότατα .
Η πρώτη έκπληξη για μένα ήταν η ποσότητα του κόσμου που βρέθηκε δευτεριάτικα στο Fuzz για να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη συναυλία , καλη διαφήμιση να πεις , δε πρόλαβα να το πολυσκεφτώ όμως γιατί οι bajofondo ήταν ήδη επί σκηνής , μια ομάδα καλοδουλεμένων μουσικών , όρθιο μπάσο , βιολί , dj , πλήκτρα , κιθάρα , ντραμς , μια κοπέλα με laptop και άλλος ένας που μάλλον ήταν υπεύθυνος για τον techno ήχο τους ενώ παράλληλα έξυπνα video art προβάλλονταν από projectors .
Αυτά είναι τα συστατικά μιας επιτυχημένης κολεκτίβας από την Αργεντινή και την Ουρουγουάη , argentinos y uruguayos , που αποφάσισε να παίξει tango , το παραδοσιακό αυτό στυλ βάζοντας την ιδέα της εποχής μας σε ένα είδος μουσικής που πολλοί θα σνόμπαραν. Η μουσική τους είχε τα πάντα από hip-hop μέχρι στιγμές λυρισμού και εκρηκτικού techno , καταφέρνοντας να τουμπάρουν , για ένα δίωρο , την ψυχολογία μου και να κάνουν το κόσμο να χορεύει και να χειροκροτεί ασταμάτητα κάνοντας τους να επιστρέψουν δυο φορές για encore ώστε να ηρεμήσουν το κοινό που περίμενε κάτι ακόμα .
Άλλο ένα δεκάευρω μετά το τέλος της συναυλίας στον παρκαδόρο και ένα μισαωράκι μέχρι να μου δώσουν το αυτοκίνητο μου με έφεραν πάλι στην προηγούμενη κατάσταση . Αστειεύομαι ...

**Εμνευστης και ηγέτης τους ο πολυβραβευμένος Gustavo Santaolalla (Οσκαρ Καλύτερης Μουσικής Επένδυσης για τις ταινίες Brokeback Mountain και Babel

Αγόρασα τις τελευταίες μέρες το βιβλίο ''Ο γύρος του κόσμου με ποδήλατο'' εν όψη της επικείμενης στρατιωτικής μου θητείας , βλέπεις από την ερχόμενη Πέμπτη θα ανήκω στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων της πατρίδας μας , και από ότι φημολογείται τουλάχιστον στα στρατόπεδα δεν έχει και πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις .

Ξεφυλλίζοντας λοιπον τις σελίδες αυτού του βιβλίου και κοιτάζοντας φωτογραφίες απο άλλους ταξιδευτές ένοιωσα την επιθυμία μιας τέτοιας εμπειρία και ειδικά με ποδήλατο που είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες που ηλιθιοδως θα στερηθώ για χαρη μιας ανουσιας θητειας . Ψάχνοντας στο net πληροφοριες για τέτοια ταξίδια επεσα πανω σε πολλες ιστοριες ανθρωπων που δρομολογησαν κατω απο διαφορες συνθηκες αντιστοιχα ταξιδια και αναποφευκτα συγκρινα τα τωρινα δεδομενα μου , βλ. στρατο , και οχι πως με πηρε απο κατω απλα ενοιωσα ποσο παραταιρη ειναι ολο αυτη η κατασταση τουλαχιστον για μενα .
Αμέσως μετά εκανα μια αναζήτηση για θέματα στρατού διαπιστώνοντας την πολυγραφότητα των Ελλήνων για το συγκεκριμένο θέμα . Ειλικρινά δεν είχα ποτέ την περιέργεια για μια τέτοια αναζήτηση και ομολογώ πως η στατιστική αυτων που αυτοκτονουν στο στρατο με θολωσε . Θα μπορούσα να παραθέσω μια σειρά απο ιδεολογικούς λόγους για να υποστηρίξω την αντίθεση μου σε σχεση με τη θητεία , αλλά καμιά φορά νομίζω πως τα ιδεολογικά επιχειρήματα έρχονται να ντύσουν με λόγια , αυτό που απλά νοιώθουμε και δεν αποτελούν στην ουσία το θέμα , δηλαδή εγώ δεν θέλω να πάω γιατί απλά δε γουστάρω , δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον σχεδόν στα 30 μου να βρεθώ με κάθε άσχετο και να συνυπαρξω με κάθε καραβανά τη στιγμή που βγάζω καντιλες με τις στολες ακόμα και με αυτή της νοσοκόμας .
Παρ`όλα αυτά και για έναν αδιευκρίνιστο λόγο , είμαι σίγουρος πως την Πέμπτη θα πάρω το δρόμο που απέφευγα τα τελευταία περίπου δέκα χρονιά . Σαν προγραμματισμένο ζωο θα ακολουθήσω τη στράτα της φυλής μου που θέλει κάθε άντρας να έχει μια σταυλισμένη μακρόσυρτη εμπειρία φυλώντας κάγκελα φορώντας άρβυλα , παρακαλώντας καθε καραγκιόζη για μια καλή μετάθεση .
Ίσως είναι αυτο το συλλογικό υποσυνείδητο του Έλληνα που πιστεύει πως του αξιζει γενικά να υπομένει σε κάθε μαλακιά , πάντα μα πάντα , ΑΝΑΙΤΙΑ . Ή μπορεί λοιπον ο στρατος να αποτελεί και την απαραίτητη συνθήκη για να δημιουργηθεί αυτό , το συλλογικο υποσυνείδητο , ο στρατος να αποτελει το σχολειο στη ζωη καθε Ελληνα για να μαθει να υποτασσεται , να μην σκεφτεται , να μην εκφραζεται ελευθερα , αλλα επειδη ολα αυτα τελικα του τα διδαξε επιτυχημενα η τηλεοραση και δεν χει μαθει , γινεται σχολειο υποκρισιας , ρεμουλας ψευτονταιλικιου και ωχαδερφισμου .
Φεύγω να υπηρετήσω τη δική μου θέση για τα πράγματα που είναι η κίνηση και όχι η ακινησία , έκφραση και όχι μούγκα , η άποψη και όχι η υποταγή , έχοντας σαν καταφυγιο για όλα αυτά το μυαλό μου και διέξοδο μολύβια , χαρτιά , αυτό εδώ το blog ( ελπίζω να καταφέρνω να το ενημερώνω ) και το site μου . Και μεσα απο αυτα να κατεφερνω να ξεπαιρνάω τις αγγυλωσεις και να κανω τους δικους μου γυρους του κοσμου .

Το Σαββατο το πρωι εγινε μια ακομη Ποδηλατοπορεια με αιτηματα για προσβαση των ποδηλάτων στο Μετρό , για δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμων για τέλος πάντων παρουσία πολιτικής απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα .

Είναι αστείο που ύστερα από εκατό και τόσα χρόνια ποδηλάτου στην Ελλάδα δεν έχει εκπονηθεί μια σοβαρή πρόταση , από πλευράς κεντρικής διοίκησης , τη στιγμή που υπερέχει πλεονεκτημάτων για μετακίνηση τόσο εντός και όσο εκτός πόλης , η καθυστέρηση βέβαια χαρακτηρίζει τη διοίκηση στην πλειονότητα των θεμάτων που καλειται να οργανώσει .
Χίλιοι και πλέον έδωσαν ραντεβού στο κέντρο έχοντας στο μυαλό τους τα παραπάνω , διεκδικώντας να είναι μια συνιστώσα στην πολυσυνθετοτητα του σύγχρονου Αθηναίου , σεβασμό στον εαυτό τους , ανθρώπινες συνθήκες μετακίνησης . Καταθέτοντας παράλληλα τον πολιτικό και οικολογικό προβληματισμό τους .
Για μια ακόμη φορά πολίτες αυτής της πόλης βρέθηκαν αιώνες μπροστά από τους πολιτικούς που ορίζουν τις ζωές τους κάνοντας μονόλογο εδώ και τρία χρόνια με ένα κράτος που γενικώς αποτελείται από υπεύθυνους-ανεύθυνους , που δεν έχει το θάρρος να επιβάλλει σε μια εταιρία , την είσοδο ποδηλάτων στο ''Μέτρο" , ευρωπαϊκή πρωτοτυπία , πόσο μάλλον να υπερασπιστεί το καινούργιο και την αλλαγή που θα αποτελούσε μια φιλοποδηλατικη πολιτική . Αυτό όμως που μοιάζει τόσο μακρινό και ρομαντικό για τα Ελληνικά δεδομένα είναι ήδη πολιτική των Ευρωπαίων Εταίρων μας που τόσο χυδαία επικαλούνται όταν είναι να ενσωματώσουν κάποιο χοντροκομμένο περιορισμό των ελευθεριών και των δικαιωμάτων μας .
Το αισιόδοξο σε αυτήν την ιστορία είναι ότι άνθρωποι βγαίνουν και διαδηλώνουν την πρόταση τους ουσιαστικά , ειναι ήρεμοι και χαρούμενοι γνωρίζουν ότι έχουν δίκιο και είναι ευχαριστημένοι με τη δίωρη συντροφικότητα που αναπτύσσουν καθώς γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας δημιουργώντας χαμόγελα σε όποιον τυχαίνει να τους συναντήσει . Ήμουν κι εγώ εκεί ....










για φωτο και σχετικα 1 2 3

Podilato
Uploaded by arxediamedia

Από μικρός είχα την αντίληψη ότι για πάντα θα βρίσκομαι σε μια διαρκή επιλογή , το να περπατάς από τη σωστή πλευρά του δρόμου , το να κρατάς το τιμόνι σου στην ευθεία το να στέκεσαι όρθιος είναι στην ουσία επιλογές σου , τόσο δεδομένες που τείνουν να έχουν χαρακτήρα αυτονόητης συμπεριφοράς .
Στην ουσία αυτό που σε κάνει να συμπεριφέρεσαι λογικά είναι η υιοθέτηση συμπεριφορών και νορμών χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά να επικαλείται το λογικό σου ώστε να αντεπεξέρχεσαι . Φαντάζομαι ότι μια αντίθετη κατάσταση θα αποτελούσε ασύλληπτη ταλαιπωρία για το μυαλό μας .
Αυτή ουσιαστικά είναι μια διαδικασία προγραμματισμού , κάτι αντίστοιχο κάνουμε και με τα σκυλάκια μας , τα βαράμε όταν έχουν μια συμπεριφορά που δεν την επιθυμούμε ώστε κάποια στιγμή αυτή η επιλογή τους να συνδεθεί με κάτι οδυνηρό και να μην το επαναλάβουν .
Αν σε αυτό το σημείο προσπαθούσαμε να ανατρέξουμε σε όλα αυτά που παραδοσιακά μας απαγορεύονται ή μας επιβάλλονται ίσως να βρίσκαμε λύσεις στις ανασφάλειες μας , στην κοινωνίες μας , ακόμα και στα παγκόσμια ζητήματα περιβάλλον , πολέμους , φτώχεια ...

Παρακολουθώντας πολιτικές αναλύσεις , και ιδίως σε περιόδους κρίσης , όπως π.χ. τώρα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. συνειδητοποιείς οτι αυτοί οι άνθρωποι , οι πολιτικοί , οι δημοσιογράφοι και όλο το κακό συναπάντημα , φτάνουν να κουβεντιάζουν δημόσια , αποκλειστικά και μόνο για το παρασκήνιο τις τακτικές τους , τις κατώτερες σκέψεις τους , σαν να μην τους ακούνε άνθρωποι με νοημοσύνη και με περισσή ξεδιαντροπιά κουβεντιάζουν για το πως κλέβουν , δημαγωγούν ή συνωμοτούν και ανταλλάσσουν μεταξύ τους πισώπλατα μαχαιρώματα σαν σε μαφιόζικη φαμιλιά σε περίοδο αλλαγής φρουράς . Μιλάμε για την απόλυτη υποτίμηση του πολίτη , του πολιτεύματος και του εαυτού τους σε τελευταία ανάλυση .
Τι κοινωνικό μόρφωμα είναι αυτό ;
Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι τύποι που έχουν την άνεση να μας αγνοούν δημόσια ;

ΠΟΙΟΙ ;

Ποια είναι ΤΕΛΙΚΑ η απόσταση αυτών που λέτε με αυτά που κάνετε ;

Και ποια είναι η δικιά σου , η δικιά μου θέση απέναντι σε όλα αυτά που καταλήγουμε να τα παρακολουθούμε , αν όχι ως λογικά , τουλάχιστον ως αναμενόμενα .

Εδώ και πολύ καιρό μάζεψα το ενδιαφέρον μου για ότι συμβαίνει γύρω μου και αναδιπλώθηκα σε μικρότερα σχήματα που ανέχομαι και με ανέχονται . Στα 20 σου είσαι σίγουρος πως θα αλλάξεις τον κόσμο , λίγο αργότερα πιστεύεις πως έχεις αρχίσει να το καταφέρνεις και όταν κάποια μέρα βγεις για λίγο από την ρουτίνα σου αποστασιοποιηθείς για πέντε λεπτά ,σταθμίζεις τα πράγματα , συνειδητοποιείς πως όλες σου οι επιλογές είναι θέμα lifestyle .
Δράμα λοιπόν γιατί αυτά είναι σκέψεις κάποιου που υπήρξε σίγουρος πως διέφερε , έκρινε με την ευκολία που του έδινε η αριστερή ευαισθησία του , και προφανώς θέματα lifestyle ήταν ακραιφνώς εκτός της λογικής του .
Το χειρότερο από όλα είναι πως σ αυτή την γαμημένη εποχή δυστυχώς οι άνθρωποι ομαδοποιούνται σε target group , οι νέες ιδέες αποδομουνται σε τάσεις , και έτσι ο καθένας ζει τη δικιά του πλάνη γιατί βρήκε επιτέλους τα προϊόντα , τους προορισμούς , τα στέκια και τους καλλιτέχνες που μιλάνε τη λαλιά του .
Την πρώτη αυτή μου διαπίστωση ακολούθησε και μια δεύτερη . Το σύστημα λοιπόν απαιτεί ακριβώς αυτό , ανθρώπους που να μπορούν να κωδικοποιούν και να διαμορφώνουν τις συμπεριφορές και τις ανάγκες της κοινωνίας . Πετυχημένος λοιπόν νοείται αυτός που καταφέρνει να εκφράσει το ανικανοποίητο σου ή την εικόνα που επιθυμείς να έχει ο εαυτός σου .
Όλες αυτές τις σκέψεις λοιπόν τις έκανα πρόσφατα παρατηρώντας το ελπιδοφόρο νέο πρόσωπο στο χώρο της πολιτικής . Αλέξη Τσίπρα τον λένε . Ίσως να είναι άδικη και βιαστική αυτή η κριτική μου , αλλά είναι η ανακλαστική μου αντίδραση από την πρώτη του δήλωση μετά τις εκλογές . Αυτή η αίσθηση σιγουριάς και υπεροψίας , «δηλώνω χωρίς να ακούω» και κρύο βλέμμα είναι στοιχεία που εύκολα μπορείς να τα αναγνωρίσεις σε κάποιον , ακόμα και ως θετικά , αλλά όχι όταν πρόκειται για αυτόν που με έξυπνο marketing , ικανοποίησε δηλαδή τα standart του lifestyle σου , πήρε την ψήφο σου , έδωσε την αίσθηση πως είναι ένας από σένα , και ισως τελικά να είναι . Γιατί η επαναλαμβανόμενη πολιτική απερισκεψία σου φτάνει να γίνεται το νέο πρόσωπο στην πολιτική . Μια από τα ίδια να λέμε . Και η αριστερά του καναπέ σου καταγεγραμμένη συμπεριφορά , ήδη αποκωδικοποιημένη και άμεσα εκμεταλλεύσιμη .
Συμπεραρματικά η δική μου ένσταση απευθύνεται πιότερο στο βόλεμα μας και δευτερευόντως στα πρόσωπα που την χειρίζονται .

(σκορπια αποσπασματα απο αρθρα)

Φέτος επί 12 ημέρες, όσο ο Σκοτ Λαμουρέ, καθηγητής Γεωγραφίας στο πανεπιστήμιο Κουίνς του Οντάριο, και οι συνεργάτες του βρίσκονταν στην Αρκτική, ο υδράργυρος έφτανε άνετα στους 22 βαθμούς. Εγιναν αυτόπτες μάρτυρες των επιπτώσεων της δραματικής τήξης των πάγων. «Το τοπίο σκιζόταν μπροστά στα μάτια μας» δήλωσε στην εφημερίδα «Independent».

Μετά το θερμότερο καλοκαίρι όλων των εποχών στην Αρκτική το Σεπτέμβριο οι πάγοι στη θάλασσα είχαν υποχωρήσει σε επίπεδα άνευ προηγουμένου, όπως κατέδειξαν και δορυφόροι της ΝΑSA. Προ δύο εβδομάδων, βάσει και των δορυφορικών φωτογραφιών, υπολογίστηκε πως εκτείνονταν σε 4,28 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κάλυπταν δηλαδή κατά 39% μικρότερη επιφάνεια το 1979, όταν άρχισε η συλλογή στοιχείων για την Αρκτική από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.

Επιστήμονας που έφτασε το φετινό καλοκαίρι μέχρι το Βόρειο Πόλο ανέφερε βροχόπτωση. «Πρόκειται ίσως για τον πρώτο άνθρωπο που είδε βροχή στο Βόρειο Πόλο» επισημαίνει ο κ. Ντέιβιντ Κάρλσον, διευθυντής του Διεθνούς Πολικού Ετους, μιας διεθνούς προσπάθειας για τη διερεύνηση της κλιματικής αλλαγής σε Αρκτική και Ανταρκτική.





οι φυσικές κλιματικές αλλαγές, παρουσιάζουν γενικά μακροχρόνιες διακυμάνσεις. Η ανθρώπινη παρέμβαση στη σύσταση της ατμόσφαιρας είναι θεαματική. Μέσα σε 30 χρόνια ο άνθρωπος κατέστρεψε τόσο όζον όσο έκανε η φύση να παραγάγει σε 2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Μέσα στα ίδια 30 χρόνια ο άνθρωπος αύξησε περίπου κατά 30% τα αέρια του θερμοκηπίου δημιουργώντας σωρεία προβλημάτων, όπως όξινη βροχή, τοπικές αλλαγές στις μεγαλουπόλεις, προβλήματα τα οποία η φύση δεν δημιουργεί.

Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης, τα τελευταία 1.000 χρόνια χαρακτηρίσθηκε από ακανόνιστη αλλά σταθερή ψύξη, αλλά ακολούθησε μία "έντονη" θέρμανση στη διάρκεια των τελευταίων 100 χρόνων, ίση περίπου με μισό βαθμό Κελσίου.

Μάλιστα, στα τελευταία 10 χρόνια, σημειώθηκαν τα 4 θερμότερα χρόνια από το 1860 που υπάρχουν μετρήσεις.

Το γνωστό εύκρατο μεσογειακό κλίμα της χώρας μας με τους ήπιους, βροχερούς χειμώνες και τα σχετικώς θερμά και ξηρά καλοκαίρια θα αποκλίνει προς μια θερμότερη και περισσότερο ξηρή εκδοχή.

Την ίδια ώρα η περιβαλλοντική οργάνωση Greenpeace, επικαλούμενη έρευνα του βρετανικού πανεπιστημίου προβλέπει ειδικά για την περιοχή της Κρήτης αύξηση της θερμοκρασίας έως δύο βαθμούς περίπου, μέχρι το 2030, αύξηση των καταρρακτωδών βροχοπτώσεων κατά τους χειμερινούς μήνες και σημαντική άνοδο, κατά 18 πόντους, της στάθμης της θάλασσας.


Στο Κιότο, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσµεύτηκε ότι το 2010 θα έχει µειώσει κατά 8% τις εκποµπές αερίων του θερµοκηπίου σε σχέση µε τα επίπεδα του 1990. Στα πλαίσια του καταµερισµού των ευθυνών ανάµεσα στις ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα επετράπη αύξηση των εκποµπών της κατά 25% ως το 2010 (σε σχέση πάντα µε τα επίπεδα του 1990).

Ακόμη και εάν μπορούσαμε σήμερα να σταματήσουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση η υπερθέρμανση της γης θα συνεχιζόταν για δεκαετίες ή ακόμη και αιώνες λένε οι επιστήμονες.

Οι επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στις ευρωπαϊκές θάλασσες - [ AP. 26 - Μάρτιος 2007 ]
Η στάθμη των θαλασσών και η θερμοκρασία του νερού ανεβαίνουν, τα θαλάσσια οικοσυστήματα μεταβάλλονται και η Ευρώπη γνωρίζει πιο καταστροφικές ξηρασίες, καταιγίδες και πλημμύρες. Όλα αυτά τα φαινόμενα συνδέονται με κάποιον τρόπο και σε κάποιο βαθμό με το μεταβαλλόμενο κλίμα μας, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από το Κοινό Κέντρο Ερευνών (ΚΚΕρ) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Είναι σχεδόν γελοίο να κάνεις βόλτα σε μια εταιρεία και να διαπιστώσεις τι διαλέγουν οι συνάδελφοι σου για wallpaper . Όμορφες παραλίες , εξωτικά νησιά , καταπράσινα λιβάδια , όμορφες γυναίκες , θριάμβους της ομαδαρας τους , άσε που αν παρατηρήσεις και τα γραφεία τους θα δεις λουλουδάκια , φωτογραφιούλες , αρκουδάκια ,μαλακιούλες και μπλα μπλα μπλα .....
Εγώ προτείνω σαν wallpaper μια σειρά από κάθετα σκούρα σκουριασμένα κάγκελα και από πίσω μαυρίλα ή ακόμα και γκρίζο ενώ θα μπορούσε και κάποιο καφέ πολύ εύκολα .
Δεν χρειάζεται να ομορφαίνουμε μια κατάσταση που δε μας εκφράζει , και πολύ χειρότερα να έχει καταφέρει να μας εκφράσει , στη δουλειά πάμε για να παράγουμε , και όχι για να ζήσουμε , φεύγοντας από κει έχουμε όλο το χρόνο για να κάνουμε ότι γουστάρουμε να πάμε στα νησιά αντι να τα ονειρευόμαστε , να βγούμε με ωραίες γυναίκες ή άντρες αντι να τις φαντασιωνόμαστε να περπατήσουμε σε ένα πάρκο ή να ασχοληθούμε με τα λουλούδια μας στον κήπο αντι να τα κοιτάμε σε οθόνες .

Mου την δινουν οι ανθρωποι που οσο μεγαλωνουν αντι να μεταδιδουν τη γνωση τους ( ή να παραδεχονται την αγνοια τους ) και να ωριμαζουν γινονται χειροτεροι , και μετα σου λεει συνταξη στα 67 ! τι λε ρε ;;;;;