Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού συγκειμένου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Το προπαγανδιστικό μήνυμα διαφέρει από την γενικότερη διαφήμιση στο ότι περιέχει τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες ή/και παραλείπει τέτοιον όγκο αληθειών/γεγονότων σχετικών με το θέμα που καθίσταται έντονα παροδηγητικό.









Ice age coming, ice age coming
Let me hear both sides
Let me hear both sides
Let me hear both..

καντε κλικ εδω για μεγενθυση

Όταν ήμουν μικρός, λιγότερο από 10 χρονών, είπα κι εγώ μια φορά σαν παιδί να πάω για λίγη μπαλίτσα με κάτι συμμαθητές μετά το σχολείο. Κάμποση ώρα αργότερα, χορτάτος από παιχνίδι, γύρισα σπίτι για να αντιμετωπίσω την έξαλλη μάνα μου.

‘’πού ήσουν; Έφαγα τον κόσμο να σε βρώ, έχω τηλεφωνήσει παντού, θα με σκάσεις/ θα πεθάνω/ θα τρελαθώ, μέχρι και την αστυνομία πήρα τηλέφωνο και έβαλα να σε ψάξει’’. Αυτό ήταν. Η Αστυνομία. Μέχρι τότε επικρατούσε μια σχετική αοριστία γύρω από το θέμα Αστυνομία. Ήταν ένα γενικό κάτι που ερχόταν και τους έπαιρνε, σε αφηγήσεις των μεγάλων, κυρίως, που όταν κάποιος είχε κάνει κάτι το εξωφρενικό, στο τέλος εμφανιζόταν πάντα και απότομα: ‘’..και ήρθε και τον πήρε η Αστυνομία’’. Και τώρα, ορίστε που είχα βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο να με έπαιρνε και εμένα.

Θα ερχόταν η Αστυνομία -μάλλον με αυτοκίνητο- οποιαδήποτε στιγμή. Εκεί που εγώ θα έκανα την μεγαλειώδη μου ντρίμπλα για να σουτάρω ή εκεί που όλο κούραση θα βάδιζα το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι ή ακόμη και τώρα που η μάνα μου όλο νεύρα μου έβαζε τις φωνές, θα σταματούσε πίσω από την αυλόπορτα και με δυνατή φωνή θα ρωτούσε: ’’αυτός είναι; Γύρισε; Πάνω στην ώρα ήρθαμε!’’

-Ω, πόσο ο άνθρωπος καταδυναστεύεται από την άγνοιά του!-

Το κατάλαβα ευθύς. Η Αστυνομία ήταν αντίπαλος, ήταν ταγμένη ενάντια στο παιχνίδι. Ήξερα ήδη πως αποκτούσα έφεση στον υπόκοσμο και πως μια ζωή θα την περνούσα στην παρανομία. Χωρίς δεύτερη κουβέντα ξεκίνησα την έρευνα .. διαχειρίστηκα έξυπνα την δυνατότερη πηγή πληροφοριών που είχα, την τηλεόραση. Περιόρισα τα κινούμενα σχέδια στα απολύτως απαραίτητα και το ριξα στις αστυνομικές περιπέτειες , στα φίλμ νουάρ και στο μίκυ μυστήριο. Σημειωτικά, τα συμπεράσματα μου άνοιγαν τα μάτια:

I. Υπάρχει πάντα ένας καλός που όλη την ώρα προσπαθεί να πιάσει τον κανό για να τον πάρει τελικά η Αστυνομία.

II. Η Αστυνομία έχει επικουρικό τις περισσότερες φορές ρόλο, ενώ άλλες φορές αντί να κυνηγάει τον κακό επικεντρώνεται λανθασμένα σε άλλους στόχους (π.χ. στα παιδάκια που παίζουν μπάλα μετά το σχολείο)

III. Ο καλός τρώει μέχρι το τέλος το βρωμόξυλο του μεσαίωνα και της αρκούδας μαζί, για να κερδίσει από λάθος ή αβλεψία του κακού.

Σε αδρές γραμμές και αντιστοίχως προκύπτει:

I. Ο καλός (παρόλο που έχει ένα ηθικό δίκαιο) είναι ο ψιλομαλάκας της υπόθεσης απέναντι στον γαμάτο κακό που και εξυπνότερος είναι και πιο μάγκας και πιο δυνατός είναι και πιο πολούς φίλους έχει, ενώ ο καλός είναι μόνος του.

II. Η Αστυνομία είναι από όλους μια δύναμη σχεδόν μισητή που λειτουργεί υπερβατικά. Τα μέλη της είναι σαν υπνωτισμένα ή χαύνα ή άλλως προδότες και διεφθαρμένοι.

III. Ο κακός πρέπει να μην τα σκατώσει στο τέλος και να μην μιλάει πολύ. Πάντως οφείλει να αφήνει πίσω του πάντα ένα ίχνος για να τον βρούνε.

Στην παιδική λογική και φαντασία έλειπε μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Ποιο είναι το κίνητρο του κακού για να δράσει ως κακός; Μερικες φορές ήταν μάλιστα δικαιολογημένα κακός και άλλες φορές δεν το είχε καν επιλέξει. Επιπρόσθετα υπήρχαν και περιπτώσεις που ο κακός άθελά του έβλαπτε τον καλό, ο οποίος τον ξεσκέπαζε, για να τον πάρει τελικά η Αστυνομία.

Κατά τα άλλα, τα ανθρωποκυνηγητά,, οι παγίδες, το πιστολίδι, τα σφιχτοδεμένα σενάρια , με ενθουσίαζαν αλλά δεν μπορούσα να εντοπίσω το βαθύτερο νόημα των πραγμμάτων. Γιατί γινόντουσαν όλα αυτά; Ποιος τους κούρδιζε όλους; Και τέλος πάντων πώς τα κατάφερα και γλύτωσα εκείνη την μέρα από την Αστυνομία εγώ, ο μικρούλης; Όταν μεγάλωνα θα έπρεπε μόλις πετύχαινα τον καλό μπροστά μου να του έδειχνα εγώ, χωρίς δεύτερη κουβεντα. Όταν μεγάλωνα θα διέλυα την Αστυνομία. Έπρεπε. Έπρεπε να μην κάνω λάθος.

Μάλλον θα χα δει τις λάθος ταινίες..

καντε κλικ για μεγενθυση

..μέχρι τρείς είναι έρωτας

χωρίς πολλά λόγια..

το σαββατοκύριακο που πέρασε τιμήθηκε η μνήμη του Γιώργη Μανουσάκη (1933-2008), φιλόλογου και λογοτέχνη. κατά την γνώμη μου ένας μοντέρνος παλιομοδίτης.

ποίηση: Το σώμα της σιωπής_1970, Τρίγλυφο_1976, Ταριχευτήριο πουλιών_1978. Χώροι αναπνοής_1988, Άνθρωποι και σκιές_1995, Στ' ακρωτήρια της ύπαρξης_2003, Σπασμένα αγάλματα και πικροβότανα_2005

πεζογραφία: Οδοιπορικό των Σφακιών_1980, Ένα κρανίο καρφωμένο στο κιγκλίδωμα (32 μικρά πεζά)_1999, Όταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα_2000, Ο εθελοντής_2008

μελέτη: Η Κρήτη στο λογοτεχνικό έργο του Πρεβελάκη_1968

ενδεικτικά ακολουθεί απόσπασμα από το τελευτάιο βιβλίο του Ο ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ εκδόσεις κίχλη, αθήνα, 2008 το οποίο εκδόθηκε μετά θάνατον..

..Ήτανε μια θάλασσα πηχτή και ύπουλη, που σου δινε την εντύπωση πως κάτι καταχθόνιο μελετά, πως δεν αποκλείεται κάποια στιγμή ν' αγριέψει και να σύρει στο βυθό της τα σκοτεινά πλεούμενα, ακόμη και την πόλη ολόκληρη που φαινότανε να ισορροπεί πάνω στα νερά.

Ο Βασίλης εκοίταζε τούτο το μελαγχολικό, σχεδόν πένθιμο τοπίο κι ένιωθε να τόνε διαποτίζει μια θλίψη που δεν είχε φανερή αιτία. Σιγά σιγά όμως ανακάλυπτε πως η θλίψη του πήγαζε από τη συμπεριφορά της Θέλμας που, όσο κι αν επροσπαθούσε, δεν μπορούσε να τήνε διώξει από τη σκέψη του, και μαζί από τα δυσάρεστα νέα που όλο κι επληθαίνανε. Είχε την εντύπωση πως η τεφρή εικόνα που 'βλεπε δεν αποτελούσε μια πραγματικότητα παρά τα υπολείμματα ενός δυσάρεστου ονείρου που επίμεναν να επιζούνε.

Επήρε ανάστροφα τον καλντιριμωτό δρόμο του Γαλατά, που 'χε κατεβεί. Τα σπίτια τον εκοιτάζανε βοουβά κι από τις δυό μεριές, με τα σαχνισιά και τα παράθυρά τους άλλα ανοιχτά κι άλλα κλεισμένα. Σπάνια συναντούσε κανέναν άνθρωπο να 'ρχεται απ' αντίκρυ ή από πίσω του και να τονε προσπερνά με γοργό βήμα. Οι άνθρωποι δεν έιχαν ίσκιους, σα να ΄ρχουνταν κι αυτοί από ένα φανταστικό κόσμο.

''Πού πάω;'' αναρωτήθηκε. Βάδιζε άσκοπα, χωρίς προορισμό, έτσι, για να δώσει διέξοδο στη σκοτεινή ψυχική του διάθεση.

Δεν επέρασε πολλή ώρα κι ανακάλυψε πως επλησίαζε το γενοβέζικο πύργο. Είχε μπει μέσα σε σοκάκια στενά. στριφτά και μπερδεμένα. Σε πολλές πόρτες έστεκαν γυναίκες βαμμένες χτυπητά, που του πετούσανε λέξεις στα τούρκικα, στ' αρμένικα ή στα ρωμέικα. Είχε μπει στο οροσπουλούκ, στα πορνεία του Γαλατά. Έξον από τις γυναίκες στις πόρτες, τριγυρίζανε στα σοκάκια σκουντουφλιασμένοι κιουλάν μπέηδες, οι μάγκες του μαχαλά, όλος ο καχπέ ντουνιάς, ο πρόστυχος κόσμος των μπουρδέλων.

Ξάφνου, ύστερα από τόσον καιρό, του 'ρθε η όρεξη να μπεί σ' ένα από τα ''σπίτια''. Πιο πολύ μήπως διώξει από μέσα του την τεφρή ομίχλη, που τον είχε κυριέυσει.

Ένας ακόμα φίλος παρουσιάστηκε σήμερα με σκοπό να χαραμίσει τα νιάτα του στο ομαδικό ξύσιμο του Ε.Σ. , τέτοιες μέρες περίπου πέρυσι στην Κω συνέβαινε κάτι που δεν μπόρεσε να εκτιμηθεί από τους παρευρισκομένους του .


"Επειδη ντρεπομαι αρνουμαι να συμμετεχω σε μια στημενη διαδικασια εξευτελισμου και γελοιοποιησησς του ελληνικου στρατου . Σαν στρατιωτης που ειμαι θα διατηρησω τη σοβαροτητα μου και δε θα μπω σε παιχνιδια που διακωμωδουν την κατασταση . Ειναι απαραδεκτο το γεγονος να βλεπω τους προισταμενους μου να εκμεταλευονται τη θεση τους ειτε για να ξεκουρδισουν το ηθικο των στρατιωτων ειτε για να ικανοποιησουν τα προσωπικα τους παθη, πραγματα που φανερωνουν διοικητικη και πνευματικη ανικανοτητα . λυπαμαι που το προσωπο που μου παρουσιαζει σημερα ο στρατος ειναι αυτο του ξεσπεσμου και της ανωριμοτητας . Η προσωπικη μου εκτιμιση πριν παρουσιαστω ηταν διαφορετικη .
συντομα ομως γινεται σαφες οτι η στρατιωτικη ζωη ειναι ενα συστημα που νοσει λογω της απροθυμιας των εν αυτω κοινωνων που δειχνουν να αποφευγουν να συνειδητοποιησουν το ρολο τους , αλλα ποτε δε περιμενα οτι θα εβλεπα μπροστα μου την εκμεταλευση του γραμματος του κανονος για την προσωπικη ευχαριστηση του οποιουδηποτε . Το να πιστευετε οτι ως κατωτεροι στην ιεραρχια ειμαστε και αφελεις ειναι μια απατη . Το καλυτερο που εχετε να κανετε ειναι να προσπαθειτε να διοικειτε αρμοδιως και να αποτελειτε παραδειγματα προς μιμιση αντι να δεχεστε απο τους εαυτους σας την αναληψη του ρολόυ του κωμικου μπαμπουλα που νομιζει πως εχει εξουσια πανω σε ανθρωπους .
Οι μικροπρεπειες στο στρατευμα και η ενασχοληση με τη λεπτομερεια οταν γινονται αφετηρια για τη δημιουργια προβληματων ουτως ωστε να υπαρξουν τιμωριες και ποινες δεν ειναι μονο αναποτελεσματικα αλλα επιπροσθετα λειτουργουν σαν οδοι μεσω των οποιων κλονιζονται τα θεμελια των σταρτιωτικων αρχων : η πειθαρχια και η εμπιστοσυνη . Ορισμενοι "υπαλληλοι" του στρατου πιθανως να μην προσβαλονται απο τη συμπεριφορα τους ομως καταφερνουν να μετατρεψουν την ουσια σε παρασταση και τη δοξα που οι προγονοι μας καρδισαν σε χλευη. Θιγοντας ετσι τους υπολοιπους συναδελφους τους . Με τετοιες πρακτικες η φιλοπατρια μετατρεπεται σε και πληγωνονται τα εθνικα συμβολα απο μεριδα υπερασπιστων τους . Οσο αναπαραγονται οι διαδικασιες αυτες απο τους κηνσορες της πατριδας μας , τοσο περισσοτερο ο στρατος θα αποτελει βιτρινα κενη χωρις πραγματικοτερο λογο υπαρξης απο την παροχη εργασιας σε καποιους , και ταλαιπωριας στους υπολοιπους . Αδυνατω να πιστεψω οτι σα συνολο βρησκομαστε ηδη τοσο χαμηλα οπως αδυνατω να πιστεψω οτι ενας ανθρωπος μπορει να κρυφτει πισω απο το δακτυλο του .
εκμεταλλευομενοι τον κανονα παρεχεται η δυνατοτητα να τιμωρηθει ενας στρατιωτης οποιαδηποτε στιγμη και αυτο ειναι που με τοποθετει σε αυτην εδω τη γραμμη τουτη την ωρα . Οι κανονες υπαρχουν για την τηρηση της ισορροπιας και οχι για να λειτουργουν ως φοβητρο . Αντριλικι δεν ειναι να περιμενουμε ποτε θα εμφανιστει στην επιφανεια το ελαχιστοτερο των σφαλματων ωστε να διεκδικισουμε τη θεση του τιμωρου ή του τιμητη αναμφιβολα η εννοια ειναι ειναι συνδεδεμενη με την στα ισια προκληση . Την πραγματικη προσφορα στην εργασια και το υψωμα του αναστηματος απεναντι στις δυσκολιες . Θεωρω οτι εφοσον ο λοχος μου επιθυμει τοσο πολυ να τιμωρησει , παρολο που δεν παραβιασα κατι καινουργιο , τα λογια μου αρκουν για να δικαιολογησουν ενα σοβαροτερο παραπτωμα της στρατιωτικης ταξης ωστε να αποοφυγω την συμμετοχη στην πληρη γελοιοποιηση των πραγματων καθως δε συναδει με την ποιοτητα του χαρακτηρα μου "


σε ευχαριστω γιωργο

θα παρακαλουσα να βρισετε

κανε μια βολτα απο το design walk
περνα κι απο τον αγιο παντελεημονα


fucyourlifestyle
stylefuckyourlife

καντε κλικ για μεγενθυση

αυτό που κανείς δεν περίμενε...

......θα συμβει την πέμπτη το βράδυ....

...η ομάδα xia mass έχει βάλει σκοπό να κάψει αυτια (και ό τι ακόμα μπορέσει)

στο μπαρ PRAXIS στα χανιά...

θόρυβος, μπέρδεμα, χάος

...σας θυμίζει την καθημερινότητά σας;

πρέπει να γίνουμε ευρώπη και πρέπει να γίνουμε ευρώπη... αυτό το πρέπει ραγίζει εδώ και χρόνια τον ψυχισμό του έλληνα... αλλά είναι ευνοούμενος των θεών ο έλλην...

Το αρχάιο πνεύμα αθάνατο,

Η άσβεστη φλόγα του ελληνισμού,

Το λίκνο του πολιτισμού,

ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥΣ

και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος.

κυρίες και κύριοι επιτέλους δεν γίναμε απλά ευρώπη, τους κάναμε ελλάδα!!!

και φυσικά πιονέροι σε αυτή την προσπάθεια οι ήρωες έλληνες αστυνομικοί που δεν άντεχαν να βλέπουν τη χώρα μας να είναι ο μόνιμος ουραγός της ευρώπης

και έτσι επιτέλους ξανακατακτήσαμε τον κόσμο

τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο

μέχρι τώρα ένα γιούρο μόνο είχαμε πάρει και μας λέγανε πως δεν μας άξιζε κι από πάνω

e oxi re....

o romios ekei filotimo re!!