Ο πρωταγωνιστής σε μια σκηνή από το αρκετά κοντινό μέλλον, λίγο πριν την έξοδο από το ευρώ, επιβεβαιώνει όλα όσα ο Παύλος Τσίμας (γνωστός πρώην κουμμουνιστής) είχε προβλέψει, όσο ο πεινασμένος λαός, σφίγγοντας το παλτό του τουρτούριζε στριμωγμένος πίσω πίσω στις ουρές του ΟΑΕΔ με ένα σακούλι γενόσημα εθνικά ιδεώδη στην παλάμη.

τα βασανιστήρια και η βία κατά μεταναστών γίνονται με εντολή του αρχηγού της αστυνομίας

link1 http://www.efsyn.gr/?p=160031
link 2 http://periodista.gr/greece/item/8334.htm


και μην ξεχνιομαστε

http://www.stoperithorio.org/2009/06/24_9476.html

μεγεθυνση

about

about

about

μεγέθυνση
about

ακόμα κοιτάς

αγγελίες να βρεις , 

πρόσβαση στο όνειρο,

πρόσβαση μπορεί να βρεις, 

όνειρο όμως;

Εθελοντής Γραφίστας (Graphic Designer)
Industry Disruptors - Game Changers (ID-GC) - Αθήνα

Περιοχές: Αθήνα, κέντρο (δυνατότητα εργασίας και από τον χώρο του εθελοντή) Πότε: Όλο το χρόνο Δέσμευση: Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο, 2-5 ώρες/μέρα, 1-5 μέρες/εβδομάδα Τι προσόντα πρέπει να έχεις: Άριστη γνώση γραφιστικής και των απαραίτητων προγραμμάτων, άριστη γνώση αγγλικών Γιατί σε χρειαζόμαστε: Λόγω των πολλών ταυτόχρονων δράσεών μας έχουμε...

Εθελοντής για Υποστήριξη Λογιστηρίου
Industry Disruptors - Game Changers (ID-GC) - Αθήνα

Περιγραφή Θέσης: Προετοιμασία, έλεγχος παραστατικών, παρακολούθηση υποχρεώσεων & εισροών, συμφωνίες υπολοίπων με πελάτες & προμηθευτές, εξωτερικές εργασίεςΠεριοχές: Αθήνα, κέντρο Πότε: Ολο το χρόνο Δέσμευση: Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο, 2-5 ώρες/μέρα, 1-5 μέρες/εβδομάδα Τι προσόντα πρέπει να έχεις: Πτυχίο Οικονομικής Κατεύθυνσης, Γνώση αναγκών...

kariera.gr 

Εθελοντής Social Media Manager
Industry Disruptors - Game Changers (ID-GC) - Αθήνα

Περιγραφή Θέσης: Είσαι heavy social media user; Έχεις ασχοληθεί με την συγγραφή posts και την δημιουργία social media campaigns;Περιοχές: Αθήνα, κέντρο (δυνατότητα εργασίας και από τον χώρο του εθελοντή) Πότε: Ολο το χρόνο Δέσμευση: Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο, 2-5 ώρες/μέρα, 1-5 μέρες/εβδομάδα Τι προσόντα πρέπει να έχεις: Πτυχίο ανώτατης ή...

kariera.gr - 1 ημέρα πριν

Εθελοντής για Υποστήριξη Account Management
Industry Disruptors - Game Changers (ID-GC) - Αθήνα

Περιγραφή Θέσης: Συμμετοχή σε ομάδες έργων, προετοιμασία προτάσεων & παρουσιάσεων, επικοινωνία με ΜΜΕ, υποστήριξη στο σχεδιασμό και την υλοποίηση διαφορετικών events.Περιοχές: Αθήνα, κέντρο Πότε: Ολο το χρόνο Δέσμευση: Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο, 2-5 ώρες/μέρα, 1-5 μέρες/εβδομάδα Τι προσόντα πρέπει να έχεις: Πτυχίο ανώτατης ή ανώτερης σχολής με...

Εθελοντής για υποστηριξη οικογενειών
Home start Αθήνας - Αθήνα

Περιγραφή: Υποστήριξη οικογενειών, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, με στόχο την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και τη βελτίωση της αυτοδυναμίας τους.Η υποστήριξη παρέχεται με κατ΄ οίκον επισκέψεις.Περιοχή: ΑθήναΠότε: Όλο το χρόνο Δέσμευση: Τρεις ώρες την εβδομάδα –επισκέψεις σε οικογένειεςΔύο ώρες κάθε 20 μέρες- ομαδική συνάντηση εποπτείας στα γραφεία...

Εθελοντής ΙT Developper

DMST Media - Αθήνα

Περιοχές: Αθήνα/ΚέντροΠότε: ¨Ολο το χρόνοΔέσμευση: 3-7 ώρες την εβδομάδαΤι προσόντα πρέπει να έχεις: Γνώση php, SQL και javascript καθώς και γνώση πλήρους ανάπτυξης site. Γιατί σε χρειαζόμαστε: Για την υλοποίηση και τη συντήρηση του site. Τι κερδίζεις: Τη συμμετοχή σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό ο οποίος έχει τη δομή επιχείρησης και τη...

Εθελοντής 3D Animator
Industry Disruptors - Game Changers (ID-GC) - Αθήνα

Περιοχές: Αθήνα, κέντρο (δυνατότητα εργασίας και από τον χώρο του εθελοντή) Πότε: Όλο το χρόνο Δέσμευση: Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο, 2-5 ώρες/μέρα, 1-5 μέρες/εβδομάδα Τι προσόντα πρέπει να έχεις: Άριστη γνώση του αντικειμένου και των απαραίτητων προγραμμάτων, άριστη γνώση αγγλικών Γιατί σε χρειαζόμαστε: Λόγω των πολλών ταυτόχρονων δράσεών μας...

μεγέθυνση

about

link

link1

link2 (τα κατά lifo άκρα)

Αγαπητοί αναγνώστες, τακτικοί και άτακτοι, σήμερα επιλέξαμε να σας στείλουμε. Να σας "στείλουμε" όχι με σκίτσο ή βίντεο ή ποίηση αλλά σε ένα άρθρο του πολύ προσεγμένου και ενδιαφέροντος  Αγκάρρα (γκάρρα -παλιά κυπριακή λέξη, η [ιταλ. guerra] φιλονικία, σύγκρουση) απο την Κύπρον, 

 

Όπως έχουμε αλλεργία σε μικρά ή μεγάλα αφεντικά, ανεξάρτητους ή καθεστωτικούς δημοσιογράφους, μπάτσους είτε φοράνε καπέλα είτε κράνη, σε νεα ή γηραιά μέλη κομματικών κλάμπ όλων των αποχρώσεων, σε πεφωτισμένους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, σε τηλεπερσόνες, σε φρι-πρές και σε μέλη της "κοινωνίας των πολιτών" έτσι έχουμε αλλεργία και στους χίψτερ. 

"Για πολλούς λόγους και το παρακάτω άρθρο εξηγεί με πολύ ωραίο τρόπο  "...τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο αντιπαθούμε αλλά μας είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε τι ακριβώς είναι. Αυτή μας η αντιπάθεια δεν μπορεί να είναι αδικαιολόγητη. Είμαστε σίγουροι ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι είναι σάπιο, κάτι μας βρωμάει και μας προκαλεί ενστικτωδώς μια αποστροφή. Αυτό δεν έχει να κάνει με διαφορετικά αισθητικά γούστα (αντιθέτως, ενίοτε μπορεί και να συμβαδίζουν) αλλά με κάτι βαθύτερο το οποίο μας ταλανίζει. Ας προσπαθήσουμε να ξορκίσουμε λοιπόν αυτό το φάντασμα που πλανιέται γύρω μας. Τα φαντάσματα φεύγουν όταν μάθεις τι θέλουν. Τι θέλει λοιπόν το Χίπστερ; Che vuoi? Ποιο είναι το νόημα του, το περιεχόμενο του; Ο γρίφος του Χιπστερ, είναι ο γρίφος του εμπορεύματος..."

Χιπστερισμός:  Το ανώτατο στάδιο του Μεταμοντερνισμού

γιατί ο αγώνας ενάντια στον χιψτερισμό 

είναι αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό. :)

μεγεθυνση

about

μεγέθυνση

about

link

link1

link2

μεγέθυνση

about

link

μεγέθυνση

link

about

μια μικρή και όμορφη ιστορία απο το κέντρο της Νεας Υόρκης




για να μη νομίζουν μερικοί πως δεν υπάρχει εργατική τάξη...

μια φασιστική αφήγηση 

έχει πάντα μια ταξική εξήγηση

ίσως και παραπάνω από μία

μέχρι να καταλάβουμε ακριβώς τι σημαίνει αμυγδαλέζα και κέντρα κράτησης

λινκ antifascripta

(Κέντρα κράτησης: Οι χώροι Buffer της παρανομοποιημένης εργατικής δύναμης)

και μια ματιά στο παρόν του σωφρονισμού στην Αμερική μπορεί να σου αποκαλύψει το μέλλον σου

λινκστομελλονμας  (15,30)

ΤΑΚΗ ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! ... 

ΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ; ΚΑΝΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ!

Ντάξει γιαγιάκα με νερό και με λίγη αλοιφή θα φτιάξουν όλα.

μεγεθυνση 

about

link1

link2

μεγέθυνση

about

link

link2

από εδώ 

μεγεθυνση 

about

link

link2 

link3

link4 

link5 

 

Αντιμέτωπος μ΄ ένα παιχνίδι που ποτέ δεν είχες φανταστεί ως τώρα.
Αντίθετος με τους ρόλους που τα αρπαχτικά αλλάζουν κάθε ώρα.
Αρνούμενος να γευτεί το βρώμικο πιάτο της συναλλαγής.
Ενάντια σε όλα αυτά που πλαισιώνουν άριστα τον όρο της υποταγής.

Διαλέγοντας το δρόμο της προσωπικής αξιοπρέπειας.
Σαρώνοντας τα πάντα για το όνειρο της νέας λευτεριάς.
Τριγύρω φοβισμένες σκιές που φαντάζουν μακρινές
καταγγέλλουν δίκες, καταδίκες που σε γυρίζουν στο χτες.

Οι αισθήσεις που εξατμίζονται με γεμίζουν δύναμη
για να ουρλιάξω για ένα κόσμο που αργεί μα θα φανεί, 
για τον άνθρωπο που θα μάθει να κατευθύνει τη ψυχή του, 
για τον απεργό που παίζει με την ίδια τη ζωή του.

Ελευθερία ή θάνατος, 
μόνο αυτός ξέρει τον τρόπο να παλεύει, 
στο κρεβάτι του ατάραχος, 
με τη σιγουριά της νίκης του αγώνα π΄ ανατέλλει.

μεγέθυνση

link1

link2

link3

about

«…οι φράουλες στην Ηλεία, ο «κόκκινος χρυσός» της Μανωλάδας και της Βάρδας, κρύβει ανθρώπους πρωτοπόρους…», αυτά έλεγε το Μάρτιο του 2011 ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, και θα είναι η μοναδική φορά μέσα σε αυτό το κείμενο που θα συμφωνήσουμε με επίσημη πρακτική ή ρητορική δημόσιου λειτουργού και φορέα εξουσίας. Αλλά είναι αλήθεια πως η Μανωλάδα και οι παραγωγοί της, σηματοδοτούν ένα ακόμα σημείο μηδέν για τα δικαιώματα, τις συνθήκες ζωής, τις αμοιβές και τη φύση της εργασίας των μεταναστών εργατών ειδικότερα, αλλά και της εργατικής τάξης στο σύνολο της, είναι στα αλήθεια πρωτοπόροι για τι σκιαγραφούν στο παρόν μια εικόνα από το μέλλον. Κάπως έτσι θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε πως φτάσαμε ως εδώ, και να προβληματίσουμε τον αναγνώστη ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του. Διαβάστε το πλήρες κείμενο Εδω

αναδημοσίευση απο το blog της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας στα Βόρεια

Απόσπασμα απ'τη συναυλία αλληλεγγύης στους 2.656 απολυμένους της ΕΡΤ στις 16 Ιουνίου 2013 στο κατειλημμένο ραδιομέγαρο της αγίας παρασκευής, την 6η ημέρα κατάληψης. 

Το τραγούδι είναι μια παραλλαγή του θρυλικού «Ο Άδωνις» που έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης με τη Λίνα Νικολακοπούλου το 1985.

 

μεγέθυνση

about

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ που γράφει και στο header του βίντεο.

Mε uplifting beats σε μελωδίες μπουζουκιού με μια εσάνς  πειρατικού '04 η κυρία ελισάβετ έδωσε μια συνέντευξη στους συντάκτες του  "στοΠεριθώριο"μέσα απο την ΕΡΤ.  Λίγο η κατάληψη, λίγο οι παλιοί συναγωνιστές απο τα στούντιο του Άλτερ, λίγη ΑΜΣΤΕΛ, η κα ελισάβετ έδωσε μια συνέντευξη εκ βαθέων μετά απο πολύ καιρό απουσίας απο την δημοσιότητα.


Ερ: "Που είναι ο Βάγκνερ, που είναι ο Πουτσίνι; Που έχουν πάει όλοι εκείνοι;"

Απ: Θα σου πω εγω παιδί μου που είναι και που έχουν πάει όλοι εκείνοι που ρωτάς. Στα κατηλημμένα στούντιο της ΕΡΤ είναι μαζί με μπιθικώτση, μίκη μαους θεοδωράκη (ναι τον απεχθανομαι και εγώ), με τον Ελύτη που τα σκατά τα έκανε ήλιο και θάλασσα που λένε και οι ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ, την Φαραντούρη, την Μαρία Δημητριάδη, τον Άσιμο και άλλους. Ο Βάγκνερ και ο Πουτσίνι στην ΕΡΤ μαζί με ότι ακούμε κάθε Αγιοπολυτεχνείου δηλαδή γιατί οι νεοφιλελέρες, οι βλαχοδεξιοί και οι φασίστες εν γένει  μισούν τον πραγματικό πολιτισμό επιπέδου όσο μισούν τους μετανάστες, τους κομμουνιστές, τους πούστηδες και τους αναρχικούς. 

Ερ: "κοίταξε του κόσμου το τέλος πια χαράζει, και η νεολαία μόνο μαστουριάζει." Δηλαδή καμία ελπίδα, η νεολαία αποχαυνώθηκε;

Απ: Ναι τον πιστεύω αυτόν τον στίχο βαθύτατα, μπορεί η προφητεία των Ίνκας να μην επαληθεύτηκε αλλά όταν έχεις τρικυκλοκοματτική κυβέρνηση απο Σαμαρά-Βενιζέλο-Κουβέλη, το τέλος του κόσμου είναι κοντά. Και η νεολαία μαστουριάζει έτσι είναι ακριβώς. Είδα σήμερα πριν έρθω εδώ στα στούντιο της ΕΡΤ,  τον Σαμαρά να μιλάει στους νεολαίους της ΟΝΝΕΔ και ήταν όλοι φούλ-εντελώςτελείως-σούπερ καμμένοι απο τα ναρκωτικά που τους ποτίζουν εκεί στην ακροδεξιά λέσχη τους. Τώρα θα μου πεις πως και στα γρασίδια της ΕΡΤ έχουν ανάψει τις τελευταίες τρείς μέρες όσοι μπάφοι δεν έχουν ανάψει τα τελευταία 40 χρόνια εκεί, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα ομοιοπαθητικό, όπως συμβαίνει και με την ΟΝΝΕΔ. Στα γρασίδια πας με χόρτο, στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ πας μόνο με σκληρά ψυχεδελικά ναρκωτικά.

Ερ: "κοίταξε αγάπη μου ρίξε μια ματιά, όλα τα ισοπέδωσε η λαϊκουριά" Πολιτικό ή πολιτιστικό σχόλιο αυτό κα Ελισάβετ;

Απ: Έχει δίκιο ο στιχουργός, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στις δηλώσεις του Νότη του Σφακιανάκη, του Πλούταρχου και φυσικά του Μιχαλολιάκου. Μόνο μια ματιά απλά. Ο οδοστρωτήρας του λαϊφσταϊλ έκανε την γκλαμουριά λαϊκουριά και τούμπαλιν, έδωσε ακροαματικότητα στα τσαντίρια του Λαζόπουλου και οδήγησε στα τσαντίρια των Αγανακτισμένων. Λαϊκουριά μέχρι το κόκκαλο, ό,τι αρπάξει ο κώλος μας και το ψωμάκι να βγαίνει.

Ερ: "κοίταξε τι γίνεται μες στη κοινωνία, όλοι στροβιλίζονται στην ανωμαλία." Πήγατε στο Pride και τα λέτε αυτά;

Απ: Όχι δεν πήγα στο pride, επειδή έπαιζα κουνκαν με τον κατμαν. Όμως ξέρω απο ανωμαλία, έχω δουλέψει για αρκετό καιρό με την Αννίτα Πάνια. Ε βέβαια και όλοι στροβιλίζονται μέσα στην ανωμαλία στην ελληνική την άτιμη κοινωνία. Οι μισοί περήφανοι έλληνες άνω των 45 είναι σίγουροι πως οι εβραίοι και οι μασώνοι έχουν μια μυστική συνωμοσία για να διαλύσουν την ελλαδίτσα. Πιστέουν πως μας ψεκάζουν, ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ (!), απο τo 90 έβαζαν τους ξένους να κάνουν όλες τις βρωμοδουλειές και τώρα τους ρίχνουν το φταίξιμο για ό,τι έχει συμβεί στην ελλάδα, συγκέντρωσαν 1.500.000 υπογραφές για να αναγράφεται το θρήσκευμα στα μπλέ χαρτάκια που λέγονται ταυτότητες. Να πιστεύουν πως θα βγουμε αναιμακτα απο την "κρίση". Αν δεν είναι όλα αυτά τίγκα ανωμαλία, τότε τι είναι;


Ερ: "κοίταξε αγάπη μου ρίξε μια ματιά, όλοι διαπλεκόμενοι μες στη λαμογιά" Πιστεύετε λοιπόν πως όλοι είναι αλήτες λαμόγια, δσίλογοι και πρέπει να απολύθουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Aπ:  Αυτός ο στίχος είναι ειρώνικός, όπως και όλο το κομμάτι άλλωστε. Τον έγραψα για να καυτηριάσω την κυρίαρχη άποψη της κοινής γνώμης του εθνικού κορμού, της τιμημένης ελληνικής ψυχάρας που δεν μασάει στα δύσκολα ακόμα και ας δουλεύει 45 ώρες τη βδομάδα για 450 ευρώ: Οι φοιτητές είναι τεμπέληδες κακομαθημένα, οι οδηγοί των ΜΜΜ είναι παλαιοκομματικοί συνδικαλιστές βολεμένοι, οι δάσκαλοι αργόμισθοι αριστεροί, οι ναυτεργάτες υπερβολικοί στα αιτήματα τους και τραμπούκοι, οι εργαζένοι στην ΕΡΤ λαμόγια και διαπλεκόμενοι. Παλιό το κομμάτι αλλά διαχρονικό.

Ερ: "Που είναι ο Βάγκνερ, που είναι ο Πουτσίνι; Που έχουν πάει όλοι εκείνοι;"
"Μονάχα εσύ μου μένεις μόνο, solo tu
Μονάχα εσύ μου έχεις μείνει μόνο εσύ, γλυκιά μου αγάπη στο δηλώνω, solo tu" Τελικά ποιός μας έχει μείνει μοναχά; Μήπως εννοείται την Δαμανάκη απο το Πολυτεχνείο;Τι μένει στο τέλος;

Απ: Μόνο η Αγάπη παιδιά, μόνο η αγάπη. Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.


-


Επειδή εδώ και τέσσερις μέρες επειδή έχουμε πήξει στην ελληνική σημαία με τσίκνα απο τα αγανακτισμένα βρώμικα, απο εθνικό ύμνο, φθηνό συναίσθημα,  αριστεροπατριώτες, μνημονιακούς να δηλώνουν συμπαράσταση στον αγώνα της ΕΡΤ,  αλήτες/ρουφιάνους/δημοσιοκάφρους να πέφτουν απο τα σύννεφα πως δεν υπάρχει δημοκρατία και να μιλάνε μόνο για την απόλυση τους, είπαμε να πάρουμε την όλη κατάσταση λίγο στην πλάκα, γιατί η επανάσταση αν δεν μας κάνει χαρούμενους και με χιούμορ τότε σίγουρα δεν είναι επανάσταση.

Και όπως λέει ένα σχόλιο απο τ@ chx3112 στο βίντεο, "ανεβαστικό, άρα ευπρόσδεκτο."

Απο τα απο τα 24 πιτσαράς, στα 26 βουλευτής, στα 28 γκόμενος της Άννας Βίσση, αυτό είναι success story. Πως την έλεγαν την πιτσαρία-που-έσκισε ρε Αντώνη; Pizza Spring ή New Pizza ;

Υπάρχει μέριμνα για τους χιλιάδες  ανήμπορους και ηλικιωμένους και όσους πιστούς θέλουν, να παρακολουθούν τη Θεία Λειτουργία  από το κανάλι της Βουλής το οποίο εκπέμπει πανελλαδικά.

Homecoming (english subtitles) from Ioannis Papadopoulos on Vimeo.

On May 15th 2013, we traveled from Athens, Greece to Lahore, Pakistan, documenting the forced return of 69 undocumented immigrants. This trip was for most of them a personal defeat. Their effort to approach Europe and the Western world had cost thousands of dollars. They crossed borders illegally, they spent a fortune and they got trapped in Greece. Now, they return to their homeland.

Video: Ioannis Papadopoulos, Enri Canaj

Photographs: Enri Canaj

Reporting- Editing: Ioannis Papadopoulos (All Rights Reserved)

Μετά τις μισές δουλειές και τον μέταμαν ο προκόπης είναι μια καινούργια ιδέα που βρίσκει σιγά σιγά το δρόμο της…

μεγέθυνση
about

εδώ και δύο μέρες βλέπω σα τρελός βίντεο απο την εξέγερση στην Τουρκία. Το παραπάνω βίντεο είναι το πιο σημαντικό που είδα μέχρι στιγμής καθώς δείχνει πως κάποιοι εργάζονται χειρωνακτικά για να στηθεί ο νεος Κόσμος και πως να τον υπερασπιστούν. Το βίντεο απλά αποτυπώνει τι συμβαίνει μια ελάσσονα στιγμή της αντίστασης σε κάποιον άγνωστο δρόμο του Besiktas, χωρίς φωτιές, αύρες, καπνούς, ματωμένα κεφάλια, δαρμένους μπάτσους, συγκρούσεις, τεθωρακισμένα και βίντεο θυματοποίησης για εκτεταμένη αστυνομική βία. Χωρίς λαϊκούς ήρωες, χωρίς εργολάβους παντός είδους, χωρίς αλαλαγμούς, χωρίς "αγανακτισμένους" να χτυπάνε κατσαρολικά, χωρίς ανθρώπους με σαλβάρια να προσπαθούν να δώσουν λουλούδια στους robocop, μόνο τούβλα, άνθρωποι, χέρια, μάσκες και ο δρόμος. Τα τούβλα που προορίζονταν για το καινούργιο mall έγιναν πολεμοφόδια και είτε έφυγαν βροχή στα κεφάλια των αστυνομικών είτε έγιναν οδόφραγμα και συγκολλητικό υλικό των συνειδήσεων και της αντίστασης. Τόσο απλά. Όσο απλά ήταν πεταμένο ειρωνικά πάνω στο οδόφραγμα εκείνο το ξηλωμένο στοπ.

Έχουμε γεμίσει στρατηγούς αλλά μας λείπουν οι στρατιώτες. Έχουμε γεμίσει κριτικούς χωρίς καν να υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες. Έχουμε γεμίσει μανατζεραίους που νομίζουν πως δεν υπάρχουν πια εργάτες. Έχουμε γεμίσει δημοσιογράφους και σχολιαστές χωρίς να υπάρχουν ουσιαστικές ειδήσεις. Έχουμε γεμίσει μπάτσους γιατί έχουμε γεμίσει μικροαστούς που θέλουν ασφάλεια. Έχουμε γεμίσει μαγαζάτορες χωρίς να έχουμε φράγκο ούτε για να κεράσουμε μια μπίρα. Έχουμε γεμίσει θιασώτες των εξεγέρσεων, χωρίς να έχουμε αρκετούς πρόθυμους να συγκρουστούν πραγματικά.

Ένα φάντασμα πλανιέται 

πάνω απο την Ευρώπη: το φάντασμα της εξέγερσης. 

Οι αστυνομίες όλων των χωρών αναζητούν εναγώνια τους σκοτεινούς συνωμότες που απεργάζονται "την αποσταθεροποίηση του δημοκρατικού καθεστώτος" - βλέπε την παρακώλυση της ομαλής κυκλοφορίας εμπορευμάτων και ανθρώπων. Όμως, η αστυνομική αντίληψη της ιστορίας δεν μπορεί να αποτρέψει το αναπότρεπτο: η καταπιεσμένη υποκειμενικότητα θα ξεσπάσει αχαλίνωτα, παρασύροντας όλα τα σύμβολα και τα φετίχ της ιεραρχικής κοινωνίας και του εμπορευματικού πολιτισμού. 

- η εξέγερση που έρχεται - αόρατη επιτροπή

μεγέθυνση

about

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ελλάδα να εύχεσαι να είσαι τουρίστας γιατί αν είσαι μετανάστης εργάτης την γάμησες 

μεγέθυνση
about

μεγέθυνση
about

Ακούστηκε πολύ αυτό το περιστατικό με τα μεγαλοστελέχη της Χρυσής Αυγής στα Χανιά που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. Συνοπτικά, η ιστορία από όσα διαβάσαμε έχει πάνω-κάτω ώς εξής:

Κάποιοι νεοναζί, μεγαλοστελέχη της Χρυσής Αυγής,  βγήκαν παγανιά μεθυσμένοι και έτοιμοι να αποδείξουν τον αντρισμό τους, λες και τους ρώτησε κανείς, και πάνω στην τσάρκα τους προπυλάκισαν κάποιους περαστικούς, έδειραν ένα δυό μετανάστες, προκάλεσαν το πλήθος του ΚΚΕ που είχε κάποια συγκέντρωση εκεί κοντά, αλλά στάθηκαν και έξω απο το κλαμπ της ΑΕΚ για να βρίσουν τους ΑΕΚτζήδες που σαν σύλλογος γενικά έχει πάρει σαφή αντιφασιστική θέση. Αφου αλώνισαν λιγάκι, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι είναι πάνω απο το νόμο και ότι οι πλάτες που προφανώς τους κάνει η Ελ.Ας., είναι αρκετές για να συνεχίσουν ανέγγιχτοι το έργο τους, είδαν ότι η κατάσταση βρωμάει μπαρούτι καθώς τα στελέχη του ΚΚΕ και οι οπαδοί της ΑΕΚ είχαν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κέντρο της πολης. Βάζοντας, λοιπόν τα πόδια στην πλάτη, σα γνωστοί θρασύδειλοι, άνοιξαν πανιά για το παλιό λιμάνι, όπου θα μπορούσαν να κρυφτούν ή έστω να αναζητήσουν άσυλο σε κάποια καφετέρια, πρακτική που είχαν ακολουθήσει και παλαιότερα όταν κυνηγήθηκαν από αγριεμένο πλήθος των χανιωτών, που απο ό,τι φαίνεται δεν σηκώνουν και πολύ την ψευτομαγκιά και το νταηλίκι, ειδικά απο ναζήδες. Στο λιμάνι, όμως, τους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Τα νέα των ξυλοδαρμών, των ναζιστικών χαιρετισμών και της γενικότερης αναστάτωσης είχαν ήδη κυκλοφορήσει και έτσι η υποδοχή στο λιμάνι δεν ήταν αυτή που περίμεναν οι χρυσαυγήτες. Το αποτέλεσμα ήταν να αρπάξουν κάμποσες σφαλιάρες και μάλιστα ο ένας εξ αυτών να καταλήξει να πλατσουρίζει στα πεντακάθαρα νερά του ενετικού λιμένα. Κάπως έτσι αποδώθηκε δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που έχει προκαλέσει και στα Χανιά η τοπική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Να σημειωθεί ότι, όπως μάθαμε, το πέταγμα στο λιμάνι έχει σημειολογική σημασία για την κοινωνία των Χανίων. Αποτελεί κατα κάποιο τρόπο την παραδειγματική τιμωρία των ανεπιθύμητων, κάτι αντίστοιχο με το γνωστό συνδυασμό πίσσας και πούπουλων. Παλαιότερα στο νερό κατέληγαν οι τσαμπουκαλεμένοι Αμερικάνοι της Νατοϊκής βάσης. Προφανώς τώρα έχει έρθει η σειρά των φασιστών και το μήνυμα είναι σαφές -απο την Κρήτη θα φύγουν κολυμπώντας.

Το τέλος της όλης ιστορίας ήρθε φυσικά με την σωτήρια για τους ναζί επέμβαση της αστυνομίας. Βέβαια οι ναζήδες, προσπαθώντας να εκτονώσουν το μίσος τους, δε σταμάτησαν εκεί αλλά κατέθεσαν μηνύσεις ενάντια σε μιά περαστική δασκάλα (!!) και σε ένα σερβιτόρο (!!) που δούλευε στο χώρο που έγιναν τα επεισόδια. Ποιά λογική βρίσκεται πίσω απο αυτές τις μηνύσεις; Προφανώς καμία, αφού λογική και ναζισμός δεν ταιριάζουν. Πάντως, φάνηκε ξεκάθαρα το φιλεργατικό πνεύμα του ''λαϊκού (sic) συνδέσμου'' που δηθεν στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων, όπως φανηκε ξεκάθαρα και το πραγματικό τους πρόσωπο, ως υποτιθέμενων υπερασπιστών των ελληνικών αξιών, της αντρικής τιμής και της δημόσιας τάξης.  

Πέρα από όλα αυτά, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξομολόγηση του καθηγητή του ΑΠΘ Γ. Τσιάκαλου ο οποίος βρέθηκε κατα τύχη στο χώρο των επεισοδίων και  στο παρακάτω βίντεο, που αναδημοσιεύουμε απο το http://www.tokaravani.gr, αφηγείται τα επεισόδια όπως τα έζησε σαν αυτόπτης μάρτυρας. Αξίζει να το παρακολουθήσετε ώς το τέλος.

Ο Γιώργος Τσιάκαλος σπούδασε βιολογία και πήρε το διδακτορικό δίπλωμα της φυσικομαθηματικής σχολής του πανεπιστημίου του Κίελου. Κατόπιν σπούδασε παιδαγωγική και πήρε το διδακτορικό δίπλωμα της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου της Βρέμης. Δίδαξε στα πανεπιστήμια της Βρέμης, του Όλντεμπουργκ και του Ζήγκεν και στην ανώτατη παιδαγωγική σχολή της Ρηνανίας (Άαχεν). Το 1984 εκλέχτηκε καθηγητής της παιδαγωγικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου διδάσκει μέχρι σήμερα. Δημοσίευσε επιστημονικά άρθρα και βιβλία στους τομείς της γενετικής των πληθυσμών, του ρατσισμού, του κοινωνικού αποκλεισμού, της διδακτικής, της εκπαίδευσης των μειονοτήτων και της εκπαιδευτικής πολιτικής. Ψάχνοντας μπορείτε να βρείτε ακόμα πολλές πληροφορίες για το αξιόλογο έργο του που δεν χώρεσαν σε αυτήν την ανάρτηση.

Επίσης, έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικό μπλόγκ με κείμενα, ειδήσεις και σχόλια για το ρατσισμό και τη ναζιστική ακροδεξιά με τίτλο ''αντιφασιστική μνήμη''. http://antifasistikimneme.blogspot.gr/ 

Η ομάδα Αρτούζα παρουσιάζει την νέα δουλειά των Flipio και Mateo Tita. Η "πιπίλα" είναι προϊόν της συνεργασίας των δύο δημιουργών και για ολοκληρωμένη απόλαυση προτείνεται να καταναλωθεί με τη συνοδεία των links που ακολουθούν.

Μεγένθυση

I'm deranged - David Bowie
3-4 ποτήρια κόκκινο κρασί (Bordeaux)

Ο σπουδαίος Μιχάλης Γενίτσαρης, ρεμπέτης και αντιστασιακός σαλταδόρος, αφηγείται για την εξορία του στην 'Ιο, νησί όπου το σκοτεινό καθεστώς Μεταξά εξόριζε κυρίως τοξικομανείς. Τότε η 'Ιος, τώρα η Αμυγδαλέζα, όμως οι καταστάσεις παρουσιάζουν πολλές ανατριχιαστικές ομοιότητες. Απόσπασμα από το βιβλίο του Κώστα Χατζηδούλη "Ρεμπέτικη ιστορία", εκδόσεις Νεφέλη.

Θυμάμαι, ήταν πέντε η ώρα το πρωί κι έκανα βόλτες στην αυλή του σπιτιού μου και η μάνα μου είχε ψήσει καφέ για να πιούμε. Ήταν λίγες μέρες μετά τις φασαρίες στην Ομόνοια. Ακόμα ήμουνα τραυματισμένος και πόναγα φοβερά.
Ξαφνικά εκείνο το πρωινό ακούμε την πόρτα να χτυπάει. Ρωτάει η μάνα μου ποιός είναι κι ακούει μιά φωνή που λέει: "Θέλουμε να δούμε λίγο το Μιχάλη." Η μάνα μου νόμιζε ότι ήταν κανας φίλος μου και ανοίγει. Μόλις ανοίγει, μπουκάρουνε 5-6 της Ασφάλειας και μου λένε να ντυθώ, για να με πάνε κάτω. Τους είπα: "Εχθές ακόμα μ' αφήσατε." Αυτοί είπανε τότες, ότι με θέλουνε μόνο για μιά κατάθεση. Τους πίστεψα και βγήκα.
Μόλις βγήκα έξω, βλέπω την κλούβα που περίμενε στην πόρτα, και με βάζουν γραμμή στην Ασφάλεια, στον προϊστάμενό τους. Αυτός μου παρουσιάζει κάποιο χαρτί και με βάζει να το υπογράψω. Τον ρώτησα "τί είναι το χαρτί αυτό;" "Επειδή", μου λέει, "είναι τώρα καλοκαίρι, σε στέλνουμε να παραθερίσεις, ένα χρόνο εξορία". Τότες ρώτησα και μού πε ότι θα πάω στη Νιό.
Μου πε ακόμα ο προϊστάμενος ότι με στέλνουνε στη Νιό εξορία σαν "Δημόσιο επικίνδυνο". Έτσι μού πε. Υπογράφω το χαρτί και με στέλνουνε, με άλλους πέντε, με την κλούβα, στο Μεταγωγών Πειραιώς. [...]

Φτάνουμε στη Νιό και με πάνε γραμμή για τη χωροφυλακή του νησιού, κι απο κει στο χωριό του νησιού, που είχε περίπου τα εκατό σπίτια, όλα κι όλα. Εκεί μου δίνουνε βιβλιαράκι να πηγαίνω στον μπακάλη να ψωνίζω, για να τρώω. Είχα δικαίωμα να αγοράζω τρόφιμα δέκα δραχμές τη μέρα, σαν εξόριστος.
Μού πανε να πηγαίνω και στη χωροφυλακή δύο φορές τη μέρα να δίνω, "παρών". Προχωράω προς το κέντρο του χωριού και η πρώτη κουβέντα που άκουσα απο τους ντόπιους ήταν: "Άντε αφορισμένε". Όλους τους εξόριστους οι χωριάτες τους λέγανε "αφορισμένους". Πολύ χαμούρες ήτανε οι ντόπιοι! Αφού, κρατάγανε ραβδιά, απο γερό ξύλο, και άμα κάνανε τίποτα οι εξόριστοι ή αργούσανε στο "παρών", τους βαράγανε οι χωροφύλακες, τους βαράγανε και οι ντόπιοι. Χαμούρες!
Οι χωροφύλακες εκεί δεν είχανε γκλόπς. Είχανε κι αυτοί ραβδιά, από γερά ξύλα του χωριού.

Προχωράω λίγο σ' ένα δρομάκι και βλέπω τους άλλους εξόριστους που κάνανε βόλτες έξω από μιάν εκκλησία. Εγώ σκεπτόμουνα να βρώ μέρος για να κοιμάμαι. Σε μιά στιγμή παίρνει το μάτι μου τον Ανέστο το Δελιά. [...] Μόλις τον είδα σα να είδα το θεό μου. Θά χα ένα φίλο μου εκεί στην εξορία. Χαιρετηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, και με δυο λόγια, μέση - άκρη, του εξήγησα τί έγινε και έφτασα εκεί. Μου παίρνει τη μιά βαλίτσα από το χέρι και με πάει να κοιμηθώ σ΄έναν αχυρώνα. που ακριβώς απο πάνω είχε νοικιάσει ένα δωματιάκι ο Ανέστος με κάποιον άλλο μαζί που τον λέγανε Σπύρο Παπαδόπουλο. Αυτός ο Παπαδόπουλος ήταν απο πολύ καλή οικογένεια αλλά ήτανε πρεζάκιας.[...]

Όλοι κοιμόντουσαν σε αχούρια, σε παλιόσπιτα γκρεμισμένα, σε άλλα που τα είχανε φιάξει απο καλάμια και απο πάνω είχε χώμα. Πλήρωναν όλοι νοίκι στους χωριάτες. Είχε εκεί περίπου εκατό πρεζάκηδες, καμιά δεκαριά ζωοκλέφτες και ο μόνος "Δημόσιος επικίνδυνος" ήμουνα εγώ. Όλοι αυτοί που είπα ήτανε εξόριστοι. Τους αριστερούς ο Μεταξάς τους έστελνε σε άλλα νησιά. Όχι με τους πρεζάκηδες και τους άλλους. Καλό ήτανε αυτό. Τί δουλειά είχανε με τους άλλους οι αριστεροί; Αλλοι ήτανε αυτοί, άλλοι οι εξόριστοι της Νιός.[...]

Ξαφνικά, βλέπω τη νύχτα, ν' ανάβει στο δωμάτιο ένα κερί. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχαμε ανάψει φώς. Βλέπω τον Ανέστο και τον άλλο, τον Παπαδόπουλο, να έχουνε πάει στη γωνιά του αχυρώνα και να έχουνε ένα κουτάλι απάνω στο κερί, ενώ ο Παπαδόπουλος κράταγε μιά σύριγγα. Εγώ τους κοίταγα, αλλα αυτοί τη δουλειά τους, σαν να μην έτρεχε τίποτα.
Δένει ο Δελιάς το χέρι του και ο άλλος του έκανε ένεση. Τότες κατάλαβα τί γινότανε. Πρεζάκηδες και οι δύο κι ο ένας έκανε του αλλουνού ενέσεις. Τους είδα και γλαρώσανε και μιλάγανε βαριά. Τους ρώτησα που βρίσκουνε την πρέζα. "Δεν είδες", μου λέει ο Δελιάς, "που έδωσα το βιβλίο μου (σημ.: αναφέρεται στο βιβλίο με τα δελτία για τα ψώνια) για 15 μέρες;" Αυτός ο μάγειρας πούλαγε την πρέζα. Ητανε και παλιατζής αυτός ο Άγγελος ο μάγειρας και έγδυνε όλους τους πρεζάκηδες. Έπαιρνε απο τους εξόριστους ρούχα, λεφτά, ρολόγια, δαχτυλίδια - ό,τι είχανε- κι ερχόταν στην Αθήνα και τα πούλαγε.
Έκανε τα δρομολόγια αυτά, πούλαγε τα πράγματα κι έφερνε στη Νιό πρέζα. Έβγαζε πολλά λεφτά. Το μαγέρικο τό χε για καμουφλάζ. Αλλά ήτανε εις γνώση της χωροφυλακής, αυτό που έκανε αυτός. Τα ξέραν όλα. Πολλή πρέζα κυκλοφορούσε στο νησί. Γιατί όλοι οι εξόριστοι, οι περισσότεροι, ερχόντουσαν από τις φυλακές. Επι Μεταξά, ένας πρεζάκιας έτρωγε, ας πούμε, 2 χρόνια φυλακή και άλλα 2 χρόνια εξορία. Παράδειγμα: Μόλις τελείωνε τη φυλακή, τα 2 χρόνια, τον έστελναν στη Νιό να κάνει την εξορία. Έφερναν όμως, όπως είπα, και τους ζωοκλέφτες. 'Ολοι όμως οι κατάδικοι που ερχόντουσαν στην εξορία είχαν λεφτά. Άλλοι πολλά, άλλοι λίγα, αλλά όλοι είχαν. Σε 10-15 μέρες όμως, δεν είχανε δεκάρα. Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν είχανε ούτε ρούχα να βάλουνε. Τα πουλάγανε όλα, για να πάρουνε απο το χαμούρα το μάγερα πρέζα. Πουλάγανε και το βιβλίο τους και δεν είχανε ούτε φαΐ. Δεν τους ένοιαζε όμως, γιατί το μόνο που τους ένοιαζε ήτανε να βρίσκουνε πρέζα.
Μιλάω για τους πρεζάκηδες, όχι για τους ζωοκλέφτες.
Οι πρεζάκηδες στις φυλακές δύσκολα βρίσκανε πρέζα -χασίσι υπήρχε- πρέζα δύσκολα. Κι έτσι, χρόνια στη φυλακή χωρίς πρέζα, τους πέρναγε λίγο και δεν τους ένοιαζε κι άν δεν είχανε. Μόλις όμως τους πηγαίνανε στην εξορία και βρίσκανε πρέζα αβέρτα, πλακωνόντουσαν στις ενέσεις και πουλάγανε ό,τι είχανε -μέχρι και το βιβλίο για το φαΐ τους.
Κι αυτά σε γνώση του κράτους. Όλοι τα ξέρανε. Γι' αυτό τους έγδυνε ο άλλος, ο παλιοελεεινός ο μάγερας. Είπα ότι μόλις ερχόντουσαν, σε δέκα μέρες, τά χανε πουλήσει όλα. Την πρέζα που είδα εγώ να κυκλοφορεί στην εξορία δεν την είχε όλη η Αθήνα.

Και η Νιό είχε μόνο 100 πρεζάκηδες τότες και η Αθήνα κι ο Πειραιάς είχανε χιλιάδες. Την πείνα που είδανε όλοι στην Κατοχή -να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους πρησμένος απο την ασιτία- την είδα εγώ πιο μπροστά, το 1938, στην εξορία εκεί.
Πέθαιναν γυμνοί στη Νιό οι πρεζάκηδες, σαν τα σκυλιά στο δρόμο. Πέθαιναν απ' την πείνα. Πρηζόντουσαν απο την ασιτία και πέθαιναν [...]
Πεθαίνανε και τους θάβαμε εμείς, οι άλλοι εξόριστοι, στα βουνά τριγύρω, με συνοδεία τους μπάτσους. Ξέρετε πόσους έθαψα εγώ με τα χέρια μου; Δεν τους θυμάμαι πόσοι ήτανε. Σε μιά παλιά πόρτα τους βάζαμε και τους πηγαίναμε για το νεκροταφείο. Χωρίς ψάλτη και παπά. Αξέχαστα πράγματα! Αν δεν είχανε πρέζα στην εξορία θα ζούσανε. Γι' αυτό ήτανε εγκληματίας κι ο μάγερας και όλοι οι χωροφύλακες.
Λίγοι πρεζάκηδες ζήσανε στη Νιό. Αλλά κι αυτούς, τους περισσότερους, δεν τους άφησε η Κατοχή να ζήσουνε. Όλους τους πρεζάκηδες τους θέρισε η Κατοχή με τη μεγάλη πείνα.[...]

Άλλά υπήρχε κι ένας άλλος, ο Γιάννης ο χτίστης που μπορεί να ήτανε μούτρο, αλλά δεν ήτανε κακοποιός, ούτε πρεζάκιας. Τίποτα δεν ήτανε. Εγώ όταν πήγα τον είχα βρεί εκεί που τον είχανε στείλει για ενα χρόνο εξορία, με τη ρετσινιά του κακοποιού, επειδή είχε τσαμπουκάδες με το Μανιαδάκη (σημ. υφυπουργός Δημόσιας Ασφάλειας του Μεταξά) και την Ασφάλεια για ιδεολογικά. Ενας ήσυχος οικογενειάρχης ήτανε, όχι κακοποιός.
Τελείωσε ο χρόνος της εξορίας του και δεν τον αφήσανε να φύγει. Με ένα χαρτί που έστελνε ο Μανιαδάκης, τον κράταγε ένα χρόνο, μέχρι που, αντί για ένα, έκανε 3 χρόνια.[...]

Με τα πολλά, ήρθε και η σειρά μου να φύγω από το νησί αυτό, το βάρβαρο. Τέλειωσε η καταδίκη μου και γύρισα στον Πειραιά. Μετά γύρισε και ο Δελιάς. Στην εξορία, έγραψα και ένα τραγούδι που το έπαιζα μετά εδώ, στην Αθήνα, αλλά μέχρι σήμερα (σημ.: τέλη δεκαετίας '70) δεν το έχω γραμμοφωνήσει ακόμα.

Ακολουθεί το τραγούδι που ηχογραφήθηκε τελικά το 1982.