...it’s a life game ΄η μαθε να χανεις με στυλ...

Η εξέλιξη της κατάστασης έμοιαζε να μην μπορούσε να αξιολογηθεί με τα συνηθισμένα , ειχε νοιωσει μια ιδέα αγάπης και εγκατάλειψης ταυτόχρονα , και ναι ηξερε πώς να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις... ή όχι...

μπορούσε να διατηρεί με κάθε τίμημα και σε οποιδήποτε περίσταση την αυτοκυριαρχία του ... συνεχισε με αργό αλλά και σταθερό βήμα ...σχεδον σαν χαμενος αρχισε να ελπίζει σε κάποιου είδους κατάρρευση

-αν άνοιγε η γη και τον κατάπινε ;

-μα ναι αυτή θα ταν μια σπουδαία εξέλιξη …

χαμογέλασε και συνέχισε ατάραχος . τέτοιου είδους ηρωικές έξοδοι μπορεί να έλυναν τέτοια θέματα ... αλλά οχι...δεν ήταν του χαρακτήρα του

-σαχλαμάρες , ποιον χαρακτηρα του ;

ξαναχαμογέλασε...

συνέχισε το βήμα του , ο ρυθμός του ομως τωρα επιτάχυνε , άνοιξε το διασκελισμό του και αρχισε να τρεχει..

πλεον γελαγε


it’s a life game

χα χα !!

τρέξε να τον πιάσεις



(γυρνωντας την οθονη σου θα το δεις κανονικα)

0 σχόλια:

σχόλιο στο περιθώριο...