για πληροφοριες κλικ εδω

καντε κλικ για μεγενθυση

Όρος ιατρικός. Πρακτικά καθημερινός.

Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο που μυρίζει κάτι έντονα. Μετά από λίγο θα έχεις συνηθίσει και δε θα μυρίζεις τίποτα.

Η εξοικείωση του υποδοχέα συμβαίνει παντού. Αποτελεί στην ουσία μια απειλή. Μπορεί να συμβεί σε πολλές στιγμές της ζωής μας, άλλοτε στιγμιαία και άλλοτε αργά και ανεπαίσθητα.

Το σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ποτέ μπορεί να έχουμε υποστεί εξοικείωση του υποδοχέα. Ακόμα πιο σημαντικό να υπενθυμίζουμε και σε άλλους ότι μπορεί να δρουν υπό αυτή την εξοικείωση.

Μία από τις παρενέργειες την εξοικείωσης αυτής είναι η αδράνεια. Και είναι μια αδράνεια που νομίζουμε ότι είναι δικαιολογημένη γιατί λαμβάνει χώρα σε ουδέτερο χρόνο. Όμως είναι η εξοικείωση του υποδοχέα που μας κάνει να νομίζουμε ότι ο χρόνος είναι νεκρός. Αντίθετα, αυτή η αδράνεια συμβαίνει σε χρόνο ενεργητικό.

Σημαντικό να νιώθεις. Αν μυρίζεις τη βρώμα κάνεις κάτι για αυτό. Ή φεύγεις ή σταματάς την πηγή της βρώμας. Αν εξοικειωθείς με την μυρωδιά απλά συνυπάρχεις. Ή χειρότερα σε εξουδετερώνει αυτή.

Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.

Περπατάς στο δρόμο και δε σου αρέσουν τα κτίρια Μην τα συνηθίσεις. Ναι εκπροσωπούν την ασχήμια και την οικονομική εκμετάλλευση του χώρου.

Περνάς με πράσινο για πεζούς και σου κορνάρουν αυτοκίνητα γιατί έτσι θέλουν. Μη συνηθίζεις. Ξαναπέρνα.

Ακούς στις ειδήσεις το ίδιο παράλογο. Να σου φαίνεται το ίδιο παράλογο και την 600^η φορά που θα το ακούσεις.

Φρόντισε δε, να μάθει και η γιαγιά σου ότι αυτό που ακούει είναι παράλογο. Υπενθύμιζε σε όλους ότι δε πετάει ο γάιδαρος.

Όταν ακούς για άλλη μια φορά ότι κάποιος χρησιμοποίησε «μέσον» για την «εξυπηρέτησή» του, να απορείς και να θυμώνεις όσο και την πρώτη φορά που ανακάλυψες τον ελληνικό μικρόκοσμο.

Μια διαδήλωση στο δρόμο δεν είναι άλλη μια διαδήλωση. Άκου τι λένε.

Ο θάνατος ανθρώπων στη γη είναι τόσο επώδυνος όσο ο θάνατος ενός δικού σου ανθρώπου. Η απαρίθμιση νεκρών σε πολέμους δεν αποτελεί στατιστικό στοιχείο. Πρέπει να σε λυπεί και να σε εξοργίζει όπως ο θάνατος του φίλου σου.

Κάθε φορά που ακούς για μια αδικία να την νιώθεις σαν την πρώτη φορά που σε αδικίσανε παιδί.

Η εξοικείωση του υποδοχέα παραπλανεί τις αισθήσεις. «Μουδιάζει». Είναι παραίσθηση. Είναι φυσική τάση του ανθρώπου, μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Απλά μην τον αφήνεις να συνηθίζει. Πάτα πιο συχνά το reset και ρώτα τον εαυτό σου για τα πάντα γύρω σου. Πριν πεις ότι δεν πετάει ο γάιδαρος, να είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για γάιδαρο.

dO tHE rIGHT tHING

δ.αΝΝΙΤΣΑΚΗ

...γύρισε τα μάτια σου στο μέλλον
σειρά έχει το Ρέικιαβικ......

επεισόδια σημειώθηκαν στο Ρέικιαβικ σε εκδηλώσεις που συνεχίζονται εδώ και δέκα εβδομάδες , ως αποτέλεσμα είχαν τον τραυματισμό εφτα αστυνομικών , και τη χρήση χημικών από τη μεριά της αστυνομίας .

να σημειωθεί εδώ πως η παραπάνω αντίδραση της αστυνομίας ήταν η πρώτη τα τελευταία 60 χρόνια ...

αναλυτικοτερα

μια ιστορια που συνεχιζεται ...

τριτη συμμετοχη μας σε dogmart

με το project compressivehumans (video art)

ραντεβου εκει ...

On

PERFORMinLIFE

Πόσους ρόλους έχει μία ζωή?

ΣΑΒΒΑΤΟ 24 Ιανουαρίου

Opening pARTy + Exhibition

24 Ιανουαρίου – 30 Ιανουαρίου

Exhibition + Special Events

ArtHouse (Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι)

Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Η ομάδα dogmaRT αναρωτιέται για τη ζωή και σας προ(σ)καλεί να βρείτε το δικό σας ρόλο το Σάββατο 24 Ιανουαρίου, στο ArtHouse (Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι), μέσα από το πρίσμα 35 νέων καλλιτεχνών!!

35 καλλιτέχνες, απ’ όλα τα είδη της τέχνης, εξερευνούν τους διαφορετικούς ρόλους που υιοθετεί ο άνθρωπος ακούσια ή εκούσια στην καθημερινότητά του, στις σχέσεις του… σε όλη του την ύπαρξη!

Installations, φωτογραφία, illustration, video art, ζωγραφική, stencil, γλυπτική, κείμενο, μουσική αλλά και live performances (θέατρο, μουσική, live painting) αποτελούν το σκηνικό λεξιλόγιο του κάθε καλλιτέχνη, αλλά και θεατή. Ρόλοι δημιουργούνται, αναπλάθονται, καταστρέφονται και ξαναγεννιούνται!

Στο κέντρο της πολιτιστικής καρδιάς της Αθήνας, εκεί που το τρένο της Κωνσταντινουπόλεως δε σταματά ποτέ να περνά, το ArtHouse μεταμορφώνεται σε ένα θέατρο ζωής, 35 ρόλων - καλλιτεχνών. Εσείς απλά ανακαλύψτε το δικό σας!

Το event περιέχει δύο μεγάλες ενότητες. Το μεγάλο opening pARTy, που θα λάβει χώρα το Σάββατο, 24/01/09 και το εκθεσιακό μέρος + special events, το οποίο θα διαρκέσει από τις 24/01 μέχρι και τις 30/01.

Ένα pARTy, για ένα ταξίδι συναισθημάτων

με οδηγούς… νέους καλλιτέχνες.

Μια εμπειρία, για μια φορά, και το dogmaRT θα χαθεί…

για να εμφανιστεί ξανά.

Η ομάδα dogmaRT επιδιώκει να προωθήσει νέους καλλιτέχνες και να επικοινωνήσει άμεσα με το κοινό, μετατρέποντας την τέχνη σε pARTy και αντίστροφα.

Στις εκδηλώσεις του dogmaRT, διαφορετικές μορφές τέχνης ενώνονται κάθε φορά κάτω από ένα κοινό θέμα. Οι καλλιτέχνες είναι ελεύθεροι να εκφράσουν τη δική τους οπτική γύρω από αυτό, σύμφωνα με το συναίσθημα, την αντίληψη και τα προσωπικά τους βιώματα.

Contact : dogmart.organisation@gmail.com Info: www.myspace.com/dogmart el-gr.facebook.com/people/Dogmart-Athens/1016197810

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Οι πόρτες ανοίγουν καθημερινά στις 21:00

Σάββατο, 24/01

Opening pARTy + Exhibition

transmittin emotions DJ Set @ 21:00

plus art Θεατρικό performance @ 22:30

Jonathan Medina Live Painting @ 23:00

Melorman Live @ 23:00

nicole & juan Θεατρικό performance @ 00:00

Ion vs Beatrize Live + VJ set @ 00:30

mama DJ Set @ 01:30

ris'pah DJ Set @ 03:00

Σάββατο, 24/01 – Παρασκευή, 30/01

EXHIBITION

Γλυπτική: Ιάσων Μέγκουλας, pencil

Ζωγραφική: MoKa

Κείμενο: Μαρία Γιαγιάννου

Φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου, ion.

Illustration: Άννα Τζίνη, Σωτήρης Μπόγρης, Cyanna, mitsi, YellowisH

Installation: Irma La Douche & leda bee, tsoupziggy

Stencil: =-)-

Video art: 2/4 LEIDEN, Αγγελική Κουτσανδρέα, Μαρία Πεσλή, Πετρούλα, Blu, compressivehumans, deadbeat escapement, the blisssette, Tijana Prodanovic & Jelena Jezdovic

Κυριακή, 25/01

Θεατρικά Performances + Exhibition

nicole & juan Θεατρικό performance @ 22:00

plus art Θεατρικό performance @ 23:00

Τετάρτη, 28/01

DJ Set + Exhibition

Σπουδαστές της SAE Athens DJ Set @ 22:00

Παρασκευή, 30/01

Closing pARTy + Exhibition

Παραγωγοί tripradio.gr DJ Set @ 22:00

magenta flaws Live @ 23:00

παλιοτερη συμμετοχη μας

από http://wulffmorgenthaler.com/

μια μουντζουρα στο μυαλο και εξελισσεται

αυτο φανταστηκα πως ειναι ελευθερια '

και την απλη γραμμη εγω την μπερδευα

εχωντας νοιωσει την αναγκη ... ή απο ηδονη






κι ερχονται ωρες που η ελευθερια μου τυλιγεται

απ το λαιμο μου για να φτασει πιο ψηλα ...

κι ειναι τα ποδια μου και τοτε που λυγιζουνε

ακολουθωντας το ετσι θελω του μυαλου

Η εξέλιξη της κατάστασης έμοιαζε να μην μπορούσε να αξιολογηθεί με τα συνηθισμένα , ειχε νοιωσει μια ιδέα αγάπης και εγκατάλειψης ταυτόχρονα , και ναι ηξερε πώς να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις... ή όχι...

μπορούσε να διατηρεί με κάθε τίμημα και σε οποιδήποτε περίσταση την αυτοκυριαρχία του ... συνεχισε με αργό αλλά και σταθερό βήμα ...σχεδον σαν χαμενος αρχισε να ελπίζει σε κάποιου είδους κατάρρευση

-αν άνοιγε η γη και τον κατάπινε ;

-μα ναι αυτή θα ταν μια σπουδαία εξέλιξη …

χαμογέλασε και συνέχισε ατάραχος . τέτοιου είδους ηρωικές έξοδοι μπορεί να έλυναν τέτοια θέματα ... αλλά οχι...δεν ήταν του χαρακτήρα του

-σαχλαμάρες , ποιον χαρακτηρα του ;

ξαναχαμογέλασε...

συνέχισε το βήμα του , ο ρυθμός του ομως τωρα επιτάχυνε , άνοιξε το διασκελισμό του και αρχισε να τρεχει..

πλεον γελαγε


it’s a life game

χα χα !!

τρέξε να τον πιάσεις

(γυρνωντας την οθονη σου θα το δεις κανονικα)

intro

..στέκεται μπροστά στον καθρέπτη στριμωγμένος στην μικρή τουαλέτα του ορόφου. Στηρίζεται με τις παλάμες στον νιπτήρα. Στην πάνω δεξιά γωνία του καθρέπτη υπάρχει ένα μισοσκισμένο αυτοκόλλητο. Γράφει a cuba-cuba.. το υπόλοιπο λείπει.

Εκείνος έχει το βλέμα καρφωμένο στο είδωλό του. Το μάτι του. Γυαλίζει.

Μπαίνοντας στο γραφείο το πρωί ένας συνάδελφός του είχε τσαμπουκαλευτεί

''Τί με κοιτάς έτσι ρε;''

Και η γκόμενά του, του τό πε προχθές ωμά

''Εδώ και ένα μήνα γυαλίζει το μάτι σου, ρε μωρό. Δεν μπορώ, τρομάζω όταν πηδιόμαστε..''

Εδώ και ένα μήνα τίποτα δεν είναι φυσιολογικό. Κοιτάζει επίμονα το είδωλό του. Έχει κοκκαλώσει. Στα μάτια του αντανακλάται το μισοσκισμένο αυτοκόλλητο.. a cuba-cuba..

Ιδρώνει.

Δεν κατάλαβε πότε άνοιξε η πόρτα πίσω του.

...come crawling faster...

-Συγνώμη, εε, νόμιζαα.. πως δεν-δεν ήταν κανείς με-έσα..

Γυρνάει το βλέμα του προς την πόρτα. Το μάτι του γυαλίζει. Μπροστά του ο ξανθός του διπλανού τομέα. Αυτός που όλη τη βδομάδα κλεινόταν στην τουαλέτα.

-Ε, εε, να... χτύπησα δεν απάντησε κανείς, συγνώμη ρε φίλε, μη με κοιτάς έ-έ-έ-έτσι, χτύπησα αλλά...

Αμφέβαλε αν του έλεγε την αλήθεια. Δεν είχε ακούσει κανένα χτύπημα στην πόρτα. Το μάτι που γυάλιζε έριξε κεραυνό στο μάτι του ξανθού. Ο ξανθός τα χάνει. Τον τρομοκρατεί αυτό το βλέμα. Θέλει κάτι να πεί στον αμίλητο άντρα αλλά δεν θυμάται ακριβώς τι, η καρδιά του χτυπάει κόκκινα, τα γόνατά του τα τραντάζει μια ανήκουστη ρούμπα

-Θες μια ψιλή; καταφέρνει να αρθρώσει χορεύοντας ο ξανθός.

Ποιός τί σκεφτόταν όταν το είπε αυτό. Μάλλον προσπαθούσε να αλλάξει θέμα.

-Τί ψηλή; ρωτάει το μάτι που γυαλίζει. Δεν καταλάβαινε την ερώτηση.

-Πρέζα!

Το μάτι που γυαλίζει σηκώνει τον ξανθό στον αέρα. Κλείνει την πόρτα, τον κολλάει στον τοίχο. Το μάτι τον εξουσιάζει όπως ο καβαλιέρος τη ντάμα του σε μια ρούμπα. Ο ξανθός έχει καταπιεί δεκαεφτά απανωτά πάρκινσον.

Τα ξερνάει όλα.

...come crawling faster...

-Μου τη δίνει ο φαρμακοποιός της γωνίας.. ξέρεις .. δεν είμαι πρεζάκιας εγώ, μη με κοιτάς έέέτσι έχω πρόβλημα, σε παρακαλώ άσε με κάτω, εδώ και ένα μήνα δεν μπορώ να κάτσω, υποφέρω, στη δουλειά είναι-είναι είναι μαρτύριο, χαλάρωσε σε παρακαλώ, έχω πρόβλημα σου λέω τα πόδια μου πάνε απο μόνα τους, εδώ και ένα μήνα, δεν μπορώ να μείνω μέσα όλη την ώρα είμαι στο δρόμο, περπατάω, περπατάω, ώρες πορείας, στην αρχή έλεγα γυμναστική, δεν με πείραζε, έχω πππππρόβλημα σε παρακαλώ, μη με κοιτάς έτσι, δεν μπορώ να κάτσω μέσα πάω στο φαρμακείο ... ο-ο-ο-ο φαρμακοποιόςμε τα γυαλιά στη γωνία, το ξέρεις; μου λέει:

''νέε μου μην ανησυχείς, υπάρχει ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Δεν σου λέω ψέματα, ο άνθρωπος είναι μόνο ένα ζώο που κάποια μετάλλαξη το επιρρέασε δραστικά. Έχασε την προσαρμοστικότητά του στο φυσικό περιβάλλον. Παράλληλα αξιοποίησε την επικοινωνία και τη συνεργασία για να καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό, έτσι λιπόν, φτάνουμε στη σύγχρονη μεγαλούπολη και στην επιρροή που ασκεί ο χώρος πάνω στο άτομο. Η ανθρώπινη ουσία δεν αλλάζει- ο άνθρωπος είναι ζώο. Δεν υπάρχει θεός ή μεταθανάτια ζωή για σένα περισσότερο από ένα σκύλο ή ένα κουνούπι. Το μόνο που ίσως καταφέρεις είναι να αναπαραχθείς. Όπως κάθε ζώο. Λοιπόν έλα να σου δώσω το φάρμακό σου..''

...και τώρα μια βδομάδα πίνω ρε φίλε μα γιατί ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ έ-έ-έ έτσι; έχω πρόβλημα σου λέω τουλάχιστο στη δουλειά κάπως τα καταφέρνω δηλαδή... Ε! ε! φίλε που πας; μη.. να...

Ο ξανθός μένει να χορέυει μόνος του ρούμπα μπροστά στον καθρέπτη. Στην πάνω δεξιά γωνία ένα αυτοκόλλητο μισοσκισμένο a cuba-cuba...

...come crawling faster...

Τρέχει στο δίαδρομο. Φαρμακείο. Κολλύριο. Ένα σούπερκολλύριο. Ίσως ο φαρμακοποιός να τον σώσει. Ανσανσέρ. Πατάει ισόγειο. Πώς δεν το σκέφτηκε νωρίτερα; Ο ξανθός είπε στη γωνία. Κολλύριο. Θα τελειώσουν όλα, θα πάρει και το κορίτσι για διακοπές στην Κούβα. a cuba-cuba... πιο γρήγορα ανσανσέρ, πιο γρήγορα...

ΙΣΟΓΕΙΟ

ΕΞΟΔΟΣ

ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

ΤΡΕΧΑΛΑ

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

...i'm pulling your strings...

Στην πόρτα του φαρμακείου διαφημίσεις για καλλυντικά και ανατομικά σανδάλια. Στιγμιαία το μάτι του πιάνει και κείνο το αυτοκόλλητο που είδε νωρίτερα στην τουαλέτα. Από τη βιασύνη του δεν διαβάζει τι γράφει. Όπως σπρώχνει την πόρτα θυμάται πως ξεκινούσε a cuba-cuba..

Μπαίνει μέσα.

Ο φαρμακοποιος χορεύει ρούμπα πίσω από έναν πάγκο στο βάθος. Πίσω του ράφια με αμέτρητα κουτιά από φάρμακα. Λευκή ρόμπα, στραβή μύτη και δύο πολύγωνα πατομπούκαλα κολλημένα σε σκελετό από παχύ μέταλλο. Μοιάζαν σα μεγάλα γρανάζια. Μέσα από τα παράξενα γυαλιά τον κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια ατάραχος. Δεν δείχνει την παραμικρή έκπληξη για το μάτι που γυαλίζει.

-Τί να αντιτάξεις, νέε μου, στο ψέμα; ρωτάει πρώτος.

-Ήρθα επειδή γυαλίζει το μάτι μου. απαντά μπαίνοντας αμ'εσως στο θέμα.

-Το βλέπω.

...twisting your mind and smashing your dreams...

Κοιτάζονται στα μάτια για ένα δευτερόλεπτο αμίλητοι.

-Χρόνος που χάνεται πίσω δεν γυρνάει, νέε μου. Υπάρχει φάρμακο για σένα. Εγώ είμαι εδώ. Υπάρχει ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ο άνθρωπος έχει την τάση να επιδεικνύει τη δύναμή του. Αυτός είναι ο λόγος που προσπαθεί πάντα να αποκτήσει εξουσία. Σχέσεις, θεσμοί, ιστορία, όλα είναι χτισμένα πάνω στην εξουσία. Όταν μένεις μακριά από την εξουσία δεν μπρείς παρά να την κυνηγήσεις. Γυναίκες, λεφτά, υπηρέτες, σπίτια, όλα εξουσία, όλα επίδειξη. Πρέπει όμως να ξέρεις να διαλέξεις πλευρά. Όλα είναι συναρτήσεις ενός παράγοντα..

-Περίμενε, τον διακόπτει αυτός με το μάτι που γυαλίζει. Αν δεν ξέρεις να επιμένεις δεν πρέπει και να υποχωρείς.

Και οι δύο μαζί με μια φωνή:

''και αν δεν ξέρεις να υποχωρείς δεν πρέπει να επιμένεις''

Τον τύλιξε αμηχανία. Ο φαρμακοποιός τον αντιμετώπιζε σαν να μην τρέχει τίποτα. Σαν να μην γυάλιζε το μάτι του.

-Νέε μου εδώ έχω το φάρμακό σου. Ό τι καλύτερο για ένα μάτι που γυαλίζει. Μιά οθόνη.

-Πόσο κάνει;

-Πόσες ίντσες;

-Πόσες μου χρειάζονται;

-Πολλές... είπε και χαμογέλασε ο φαρμακοποιός

-Την θέλω;

-Την θες. Τελεία.

7.30 το πρωί. Το ξυπνητήρι-ραδιόφωνο παίρνει μπρός. Η ζωηρή φωνή του παραγωγού εισβάλει στο δωμάτιο.

Ακουτεέέέέέέέέέέέέέ΄..... Α-κουμπα-κουμπα-κουμπα-κου μπατσέιρος fm!!!! ήταν το master of puppets και..

-ΣΚΑ-ΣΕ!

Ανοίγει τα μάτια. Είναι ξαπλωμένος στις στάχτες των σεντονιών του. Πυρετός; Φλέγεται εδώ και ένα μήνα.

-Λοιπόν σήμερα θα βρω αυτόν τον φαρμακοποιό που λένε όλοι και ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΨΩ!!! Με τα ίδια μου τα ΧΕΡΙΑ. Δεν με ξέρει κανείς καλά ΕΜΕΝΑ. Εδώ και ένα μήνα...

ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ.... ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ....

σηκώνεται. ξημερώνει.

*special thanx: marvel, compressive humans

κάθε νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις

20χρονος αστυνομικός (μόλις 5 χρόνια μεγαλύτερος από τον αδικοχαμένο Αλέξανδροκαι βασικά όσο πιο νέος μπορεί να είναι ένας αστυνομικός), χτυπημένος από σφαίρες στην ίδια περιοχή (βλ. το ''άβατο'' των Εξαρχείων), μόλις 2 μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία, πριν τελειώσει αυτή η άτυπη χριστουγεννιάτικη ανακωχή..

Είναι πολλές οι συμπτώσεις. 72 προσαγωγές με τη μία! αν αρκούσε ένας δολοφόνος μπάτσος για να ξεκινήσει η εξέγερση του δεκέμβρη, τώρα για να ξανα-αναστήσουμε την τρομοκρατία στην ελλάδα και να τα κουκουλώσουμε οι σφαίρες γυρίζουν πίσω. δεν μπορεί κανείς να πει αν ήταν προβοκάτσια ή όχι. μόνο να σκεφτούμε ποιός επωφελείται. ποιός στρίβει λόγια και καταστάσεις, ποιός εκμεταλλεύεται την αλήθεια..

Εμπρός λοιπόν, πωρώστε τους μπάτσους, πωρώστε και τους φασίστες, βγάλτε στην τιβί τον άδωνι με τη χιτλεροχωρίστρα στα μαλλιά και στα μυαλά. πωρώστε τους όλους. κανείς δεν φοβάται. κανείς, όταν σκέφτεται. αυτό που έχουμε να χάσουμε είναι το μέλλον μας στην σκλαβιά που μας ρίχνετε.

Άνανδρο χτύπημα εναντίον 20χρονου αστυνομικού.

Ούτε με εσάς είμαστε, ούτε με τους άλλους. οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να πιάσουν όπλο στον στρατό. εγώ θα ξανάπιανα μόνο για να το βάλω στον κώλο τους. κρυφτήτε πίσω από τα φουστάνια των δημοσιογράφων σας ρε. κανείς μας δεν φοβάται. ούτε θα λυπηθούμε την αστυνομία. δεν θα πούμε ότι κάνουν και αυτοί την δουλειά τους και μάλιστα μια επικίνδυνη δουλειά. δεν ξεχνάμε το ξύλο, τη διαφθορά στο σώμα, το παρακράτος, την αυθαιρεσία, την ατελείωτη λίστα που μας έκανε να είμαστε ανυποχώρητοι απέναντί τους. αυτή η συμμορία μέχρι προχθές παρουσιαζόταν ως ανίκανη να αντιμετωπίσει τη νεανική οργή, είναι όμως πάντα ικανή να εξευτελίζει κάθε έννοια της λέξης άνθρωπος όταν σε πετύχει μόνο σου.

Είναι πολλές οι συμπτώσεις, πολλές οι ομοιότητες, αλλά πολλές περισσότερες οι διαφορές μας.

Θα λυπηθουμε για τον νεαρό αστυνομικό (παρόλο το μίσος- δεν κρυβόμαστε), σε κανέναν δεν αξίζει μια τέτοια τυφλή δίκη. δεν είμαστε το ίδιο με τους δικαστές σας, τους πολιτικούς σας, τα αφεντικά σας και γι αυτό μας βρίσκουν απέναντί τους. καλή ανάρρωση στον 20χρονο αστυνομικό και καλά μυαλά στους υπόλοιπους μπάτσους.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια..

Σάπια κοινωνία με σάπια φαινόμενα.

κ.Καραμανλή, γιατί στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλεξάνδρου μιλήσατε για ''ατυχές περιστατικό'' ενώ τώρα μιλάτε για επίθεση δολοφονίας;

μήπως όμως πρόκειται για εξοστρακισμό ή όπως μας το λέγανε παλαιότερα τυχαία εκπυρσοκρότηση..

72 προσαγωγές με τη μία και μετά χάσαμε το μέτρημα. συναδελφική αλληλεγγύη οι μπάτσοι. πήγανε να φάνε δικό τους και τώρα βάζουν τις μηχανές τους στο φουλ.

και τώρα; προσαγωγή ίσον φακέλωμα, χούντα..

μάλλον η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη όταν κάποιοι ταΐζουν τα σκυλιά τους με αίμα..

χορός, πορεία, φασαρία..

το street party στα χανιά ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

μια πόλη που δεν το περίμενε έτριβε τα μάτια της με το κέφι και την ενέργεια που βγήκε αυθόρμητα στους δρόμους..

ο περιπτεράς το είπε τέλεια: με πόσο λίγα γίνεται χαρούμενος ο κόσμος!

και η αλήθεια είναι αυτή, ότι με μηδενικό σχεδόν budget (μηχάλη ευχαριστούμε για τη γεννήτρια..) και με την συνδρομή του στεκιού μεταναστών και της κατάληψης rosa nera ένα παράξενο πλήθος χόρευε μπροστά στα κινούμενα αυτοκίνητα, έκλεινε τους δρόμους, μοίραζε αγάπη και ευχές, έδειχνε την πρόθεσή του για ένα αυτοδιοργανωμένο και ανήσυχο νέο έτος.